Του 1575 τα πρώτα γραπτά στοιχεία για την εκκλησία του Αγίου Νικολάου Κυνοπιαστών

ΟΙ ΑΡΧΕΙΑΚΕΣ ΠΗΓΕΣ ΦΩΤΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΕΥΡΥΤΕΡΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ

Στα βάθη του χρόνου χάνονται τα ίχνη της ύπαρξης της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου στους Κυνοπιάστες. Σύμφωνα, ωστόσο, με στοιχεία των Αρχείων Ν. Κέρκυρας, η παλιότερη γραπτή μαρτυρία για την εκκλησία αυτή ανάγεται στο έτος 1575.

Συγκεκριμένα, αναφέρεται σε πράξη της 14^ης Απριλίου 1575, με την οποία ο Αλιβίζης Νεόφυτος, κτήτορας, μαζί με την Κιάρα, σύζυγο του ποτέ Ιακώβου Φιομάχου, συμφώνησαν με τον Κυνοπιαστινό ιερέα Αντώνιο Σκόρτζη και τον κατέστησαν ιερουργό για τρία χρόνια.

Εξήντα χρόνια αργότερα, σε εκκλησιαστικό κατάστιχο του 1635, η εκκλησία του Αγίου Νικολάου αναφέρεται ως ιδιόκτητη με κτήτορα τον Ανδρέα Νεόφυτο και εφημέριο τον ιερέα Τζώρτζη Δαφνή.

Από πράξη της 27^ης Ιουνίου 1637, προκύπτει η ύπαρξη δύο κτητόρων του ναού, του Σεμπρόνιου Έπαρχου και του Ανδρέα Νεόφυτου, που ανέθεσαν την ιερουργία του στον ιερομόναχο Νίκανδρο Ζερνιώτη.[1]

Άλλη πράξη, της 24^ης Απριλίου του 1748, που εντόπισε στα Αρχεία Ν. Κέρκυρας και μετέγραψε πρόσφατα, ο Κυνοπιαστινός ερευνητής Ανδρέας Μαζαράκης (δημοσιεύεται ολόκληρη στο τέλος), ρίχνει φως στην περιουσία της εκκλησίας, τους μισθωτές των κτημάτων της, τις τοποθεσίες τους, τα σύνορα κλπ. αποκαλύπτοντας ενδιαφέροντα στοιχεία της ζωής του χωριού, στα μέσα του 18^ου αιώνα.

Στα 1753 αναφέρεται ως κληρονομιά του τότε ιερέα Σπύρου Βλασσόπουλου και στη συνέχεια ως κτητορικός των οικογενειών Δαφνή, Αρκούδη και Γαρδικιώτη. Στα 1820 αναφέρεται ως συναδελφικός ενοριακός ναός, ενώ στα 1851 επαναλαμβάνεται ο χαρακτηρισμός της ως συναδελφικού ναού, με 38 μέλη.[2]
.

Η απογραφή του Μεγάλου Πρωτόπαπα 

Στα 1753, ο Μέγας Πρωτόπαπας της Κέρκυρας Σπυρίδων Βούλγαρης, με εντολή της Ενετικής Διοίκησης, διενεργεί απογραφή των εκκλησιών της Κέρκυρας. Κατά τους μήνες Σεπτέμβριο και Οκτώβριο του ιδίου έτους, επισκέπτεται την περιοχή της Επαρχίας «΄Ανω Μέσης». Περνάει καταγράφοντας τις εκκλησίες, από τη Μπενίτζα, το Σταυρό, τους Αγίους Δέκα, το Γαστούρι και φτάνει στους Κυνοπιάστες.

Εδώ καταγράφει την εκκλησία της Υ.Θ. Ελεούσας, του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου κι έρχεται η σειρά της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου την οποία περιγράφει ως εξής: 

«Ο Αγιος Νικόλαος γιους (κληρονομιά) του παπα Σπύρου Βλασσόπουλου. ΄Εχει μόνον το ταμπερνάκουλον, ποτήριον δισκάριον αστερίσκον στάγγινα, λαβίδα ασιμένια, λόγχη ασιμένια, αντιμίνσιον, λειτουργία, εμπόλιαις δύο, τρία καντίλια μπρούτζινα και θυμιατόν μπρούτζινο, δίσκον ξύλινον. Μία μούδα ιερά μεταξωτά με στιχάρι πάνινο. Δεν έχει καντιλιέρηδες, ούτε βιβλία ούτε το κατασάρκη».[3]

Η συνένωση των τριών κοιμητηρίων

                                                                                                                                                               

Στον περίβολό της υπήρχε κοιμητήριο και γινόταν εκεί ο ενταφιασμός των μελών των οικογενειών Δαφνή, Αρκούδη και Γαρδικιώτη, οι δε οικογένειες αυτές κατά τον 18ο και 19ο αιώνα, δεν συμμετέχουν στα της διοίκησης των άλλων εκκλησιών του χωριού.

Κατά την περίοδο 1926 – 27, οι κοινοτικές και εκκλησιαστικές αρχές του χωριού αποφασίζουν την κατάργηση των κοιμητηρίων τόσο της κεντρικής ενοριακής εκκλησίας της Υ.Θ. Ελεούσας, όσο και του συναδελφικού ναού του Αγίου Ιωάννη που βρίσκονταν στο κέντρο του οικισμού και την μετακομιδή των λειψάνων σε επέκταση προς τα βόρεια - βορειοδυτικά του ναού του Αγίου Νικολάου, εκεί δηλαδή που βρίσκεται σήμερα το ενιαίο κοιμητήριο των Κυνοπιαστών. Το πρώτο τμήμα του ωστόσο, στο αριστερό της εισόδου, παραμένει για την αποκλειστική χρήση των οικογενειών Δαφνή και Αρκούδη.
Το κοιμητήριο της εκκλησίας της Υ.Θ. Ελεούσας, βρισκόταν στο τμήμα της πλατείας του χωριού με τα παλαιά της δένδρα (ευκάλυπτοι, μελικοκκιά και φτελιάς) το δε κοιμητήριο της εκκλησίας του Αγ. Ιωάννη βρισκόταν στο σημερινό χώρο των εκδηλώσεων (βόρεια της εκκλησίας).
Η πλήρης ανακομιδή των λειψάνων γίνεται στα 1932 και τοποθετούνται σε κενοτάφιο καλυμμένο με πέτρινη πλάκα στην οποία είναι χαραγμένη και η σχετική επιγραφή.

Η επέκταση της εκκλησίας

Εβδομήντα χρόνια μετά, η ενιαία πια, από τις αρχές του 20ου αιώνα, Ενορία του Χωριού αποφασίζει την επέκταση του ναού του Αγ. Νικολάου κατά πλάτος και καθ’ ύψος. Κατά την εκσκαφή των θεμελίων της επέκτασης αποκαλύπτεται η ύπαρξη παλαιών κεραμοσκεπών τάφων, που την αγνοούσαν ακόμη και οι μεγαλύτεροι σε ηλικία κάτοικοι του χωριού. Κλήθηκαν τότε, ειδικοί της Εφορείας Αρχαιοτήτων που αποφάνθηκαν ότι πρόκειται για τάφους της περιόδου της Ενετοκρατίας (1386 – 1797) χωρίς ιδιαίτερο αρχαιολογικό ενδιαφέρον. Τα έργα επέκτασης του ναού εκτελούνται και οι τάφοι καλύπτονται.
Από την παλιά εκκλησία του Αγίου Νικολάου διατηρούνται πλέον μεγάλα τμήματα της πέτρινης τοιχοποιίας, η κόγχη του Ιερού, μερικές εικόνες, ο πέτρινος διάκοσμος της κεντρικής εισόδου, το πανέμορφο πέτρινο καμπαναριό και οι δύο κολώνες με τα σκαλιστά κιονόκρανά τους στην είσοδο του κοιμητηρίου.
Η εκκλησία γιορτάζει στη μνήμη του Αγίου Νικολάου στις 6 Δεκεμβρίου και την παραμονή, στον εσπερινό διαβάζεται το συναξάρι του Αγίου.
Οι πιστοί στις παραδόσεις συγχωριανοί, φτιάχνουν και μοιράζουν “σπερνά” ενώ οι τηγανίτες έχουν την τιμητική τους.

Η εκκλησία του Αγίου Νικολάου είναι συνδεδεμένη, στη συνείδηση των κατοίκων του χωριού, με την τελευταία τους κατοικία. Για την περίπτωση που κάποιον τον καταβάλλουν τα βάσανα της ζωής, επινοήθηκε ο, γνωστός στο χωριό, στίχος:

΄Αγιε Νικόλα γείτονα, να μ’ έπαιρνες να γλύτωνα.

Στέφανος Πενηντάρχου Πουλημένος

---

[1]. Σπ. Καρύδη – Γερ. Δημουλά – Γ. Πουλή, Χώροι λατρείας και κλήρος στην Κέρκυρα του 17ου αιώνα, έκδ. Αναγνωστικής Εταιρίας, Κέρκυρα 2018, σελ. 73, σημ. 30

[2]. Σπύρου Καρύδη, Ορθόδοξες αδελφότητες και συναδελφικοί ναοί στην Κέρκυρα (15^ος – 19^ος αι.), εκδ. Αθ. Σταμούλη, Αθήνα 2004

[3]. Δημήτρη Καπάδοχου, Ναοί και Μοναστήρια Κέρκυρας, Παξών και Οθωνών, στα μέσα του 18ου αιώνα, Αθήνα 1994, σελ. 178

1748: Μια αποκαλυπτική απογραφή περιουσίας της εκκλησίας 

του Αγ. Νικολάου Κυνοπιαστών

Στις 24 Απριλίου 1748 στην οικία του Αυγουστή Δαφνή στους Κυνοπιάστες, ευρέθησαν ο ιερέας του Αγίου Νικολάου, Σπύρος Βλασόπουλος και μέρος των γιους πατρονάτοι (οι νόμιμοι κτήτορες) της μονής (=εκκλησία). Σκοπός ήταν το αίτημα του ιερέα για ένα ινβεντάριο (απογραφή περιουσίας) των ακινήτων της μονής που πιθανότατα δεν υπήρχε. Η κυρά Διαμάντε Έπαρχου του ποτέ ευγενή Σπυρίδωνα, ο Γιώργος Δαφνής του ποτέ Σταματέλου, και οι Αυγουστής Δαφνής και Τζόρτζης Δαφνής του ποτέ Ζαφείρη ως εκπρόσωποι των υπολοίπων μελών της αδελφότητας αποφάσισαν την σύνταξη ινβεντάριου από τον παρόντα νοτάριο Δημήτριο Κοτζιάνη.

Ήταν απαραίτητη μία αίτηση στη διοίκηση για την σύνταξη του ινβενταρίου και τον ορισμό δύο γερόντων του χωριού των Κυνοπιαστών με  σκοπό τον εντοπισμό και την περιγραφή των ακινήτων. Να υπάρχουν τα όρια με τέρμονες, οι ιδιοκτήτες των γειτονικών ακινήτων, το μέγεθος κάθε κτήματος σε μουζούρια (περ. 1200 τ.μ.) και το είδος της καλλιέργειας με τα πιθανά οπωροφόρα δένδρα. Σε περίπτωση απόκρυψης περιουσιακών στοιχείων της εκκλησίας υπήρχε ποινή 200 δουκάτων αλλά και άλλες σωματικές ποινές.

Με την κοινοποίηση της εντολής της διοίκησης οι δύο γέροντες του χωριού, Μαρίνος Δαφνής και Δήμος Παϊπέτης, επήγαν σε όλα τα ακίνητα της εκκλησίας. Από μία σειρά κτημάτων, με όλες τις πληροφορίες που είχε ζητήσει η διοίκηση, μπορούμε αποσπασματικά να αναφέρουμε ότι τα περισσότερα κτήματα βρίσκονταν στην κοντινή περιφέρεια του χωριού, όπως φαίνεται από τα τοπωνύμια, τα οποία μπορείτε να ανακαλύψετε στο έγγραφο που παρουσιάζουμε παρακάτω. Ο χώρος που καταλαμβάνει το σημερινό νεκροταφείο ήταν αμπέλι με μερικές ελιές και φαίνεται να είναι από τις πρώτες ιδιοκτησίες της εκκλησίας. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι οικογένειες που έχουν την κυριότητα της εκκλησίας. Η οικογένεια Επάρχου, από τις σημαντικότερες του νησιού με καταβολές από το Βυζάντιο, είχε την κυριότητα πιθανώς από την ίδρυση της εκκλησίας. Οι οικογένειες Δαφνή, Αρκούδη, Γαρδικιώτη και Πουλημένου είναι όλες εκείνες που ζούσαν στο παλαιό χωριό σύμφωνα με την έκφραση που ακούγεται ακόμα και σήμερα, πάω στο χωριό, εννοώντας τον οικισμό πάνω από τη σημερινή πλατεία.

Η περιοχή γύρω από την εκκλησία ήταν διαφορετική από αυτή που βλέπουμε σήμερα. Το έγγραφο το υπογράφει στο τέλος ο προηγούμενος ιερέας της μονής του Αγίου Νικολάου, Πιέρος Αγάθος, γιος του Αλεβίζη, πιθανώς γενάρχης των Αγάθων στους Κυνοπιάστες.

                                                                                                                                                                                                                                                                                           

Παρουσιάζουμε το έγγραφο του 1748 για εκείνους που θέλουν να ανακαλύψουν ακόμα όσα δεν αναφέραμε.  Σημειώνεται ότι η γραφή είναι της σύνταξης του εγγράφου και δεν υπακούει στους σημερινούς ορθογραφικούς γραμματικούς κανόνες.                         

Α.Ν.Κ., Συμβ. Κ 456, β. 14, 21r-23r, 24.04.1748.

✝ Εν Χ(ριστ)ού αμήν 1748 σαρανταοκτο ημερα ηκοσιτεσερης ν. 24 του Απριλληου μηνος ης την ικηαν του κηρ Αυγουστη Δαφνη ης το χορηο τον Κηνοπιαστον οπαρον ευλαβεστατος ηερε(υ)ς Σπιρηδον Βλασοπουλος ηνβεστιδος ης την εκλησια του αγιου Νηκολαου κημενη ης το παρον χοριο Κηνοπιαστον απο την απουσα Κηρηα Διαμαντε γηνη του ποτε ευγενη s(io)r Σπιριδονος Επαρχου γηους πατρονατα της ανοθεν και αγιας μονης θελοντας ο ανοθεν ηερευς και η παροντες κηρ Γεωργιος Δαφνης του ποτε Σταματελου και κηρ Αυγουστης Δαφνης και κηρ Τζορτζης Δαφνης αδελφη του ποτε Ζαφηρη κανοντες διαονοματους και ος αδελφι και γιους πατρουνατη και τους διαπιληπους αδελφους και γιους πατρουνατους της ανοθ(εν) και αγιας μονης του αγιου Νικολαου θέλοντας να πιυσουν ενα εξεκαθαριστο ηυβενταρηον ης το πραυμα και σταμπιλε οπου να εχη και ηβρισκετε της ανοθ(εν) αγιας μονης δια τουτο καλεσας εμε τον ηπογεγραμενο νοταριον ηναγραψο το παρον ηνβενταριον ος κατοθεν ένα προς ενα και ετουτο ης διναμεος του μαντατου ευγαλμενο από το εκλαβροτατο ριγγιμεντο το οπιον ρηνκιστραρετε ηπο κατοθεν του παροντος ος κατοθεν.

Ημης ρενγγιμεντο Κορηφον

Επιθιμοντας ο προσφερτης ευλαβεστατος Σπιρηδον ιερεὺς ο Βλασοπουλος ηνβεστιδος ης την εκλησια του αγιου Νικολαου κημενη ης το χοριον Κηνοπιαστον γιους πατρονατος της τιμηας σιορας Διαμαντες Επαρχου να καμην ηβενταρηον και να νπεριγραφτου ολλα τα αγαθαν της ηδιας μονης δηα να σοζονοτε αφτα και ρεκουπαιραρη εκηνα από τα χερια του οζορπατορο οπου αδικος τα κρατου ελαβε ης τας 13 Νοευβρηου 1743 τον αφορισμον και εδευσιμοτη ης ενεργιαν οπου εγραφισαν ολλα εκηνα τααγαθα και παν αλο οπου εφανερονουν η απογραφη ης σεκρ(ε)τον και πρεποντας ομος οτη τη αφτα αγαθαναησιν περιγεγραμενα με πλησιασμους και περηοχες δηα τουτου προστασουμε τους γεροντες και πρακτικους του καθενος χορηου ναηθελε μεκαθεν επιμεληαν περηγραψουν τααφτα αγαθα με τους τερμονους και πλησιασμους ης τας πραξης τουδιμοσιου νοταριου προστασοντας του αφτου να ηθελε περιγραψη ης τας πραξηςτου ολλος δηολου ος ανοθεν τοσον θελλη μενη ενεργιμενο ης πηνιν παρακονο δουκατα δηακοσια ν. 200 αφηερομενα ης την αφεντηκη καμερα και αλλες πεδεψες σοματικες ης το ευταξουσιον και ης την ιδιαν του παροντος δηνομε βαρος καθεν αφεντηκου ανθροπου οπου να χριαστι δηα την ενεργιαν του αφτου οσον και τα εξης.

εδοθι 5: Μαρτιου 1748: ε:π:

Φρακγγησκος Σορατζος παελλος

Αντονιος Μπαροτζης σηνβουλλος

Ηοανης Παλαδας καγγελαρηος

αυτη εστι η περηληψης του ανοηριμενου μαντατου ης ενεργιαν του ενεφανιστισαν ης τα ατη εμου του ηπογεγραμενου νοταριου και μου εδιλοπιησαν η παροντες κηρ Μαρινος Δαφνης γεροντας δεπουταδος του παροντος χοριου Κηνοπιαστον ανταμος με τον παροντα κηρ Διμου Παηπετη του ποτε Γιανη από το παρον χορηο οπος απιλθαν σοματηκη κατα τοπου ης τα αγαθαν της ανοθεν αγιας μονης του αγιου Νικολαου και μου εδηλοπιησα ης το προτο ης τα αμπεληα και τοπους οπου εχη η ανοθεν και ηδαν αφτα καταλεμπος και ησιν εος μουζουριο εξη πλεον οληγοτερο και ησην μεσαν εληες παλεοληες ρηζαρια τρηαντα ευτα ν. 37 πλησιον και γιροθεν της ανοθεν και αγιας μονης και πλησιον την δημοσια στρατα απανου κατου και πλισιον αποκατου μερος του Νικολετου Πουλημενου του ποτε Στεληου και Κιριακη Κασφηκη γινεκη ονοματη και πλησιον του ευγενη s(io)r Νικολαου Καληκηοπουλου του ποτε ευγενη s(io)r Αλταβηλα και απανου κατου και εος το αγιον βημα της ανοθεν και αγιας μονης και παγη τήν μπαλεοληα τη μεγαλη τα κρατη ο παρον ευλαβης παπα Πιερος Αγαθος και πλερονη μερος ημησον απο αμπεληα και τοπους προς την ανοθεν και αγια μονη και ο τοπος οπου ησιν πλισιον την ανοθεν μονη και πλισιον το πορτονη το μεγαλο και ηπαγη τήν στρατα της ανοθεν και αγιας μονης ησιν ελευθερος και δια κομοδο της ανοθεν και αγιας μονης της δεν παλεοληες οπου ησιν μεσα ης τα ανοθεν αμπεληαν και τοπους ρηζαρια τρηαντα ευτα ν. 37 τις κρατη ο ευγενης s(io)r Νικολαος Καληκηοπουλος και πλερονη μερος ημησον προς την ανοθεν και αγιαν μονην και ησιν ηγουν εκηνες και ηδιες οπου ακησταρισεν ο ανοθεν s(io)r Καληκηοπουλος απο τήν κληρονομηα του ποτε ευγενη s(io)r Αθανασιου Γεροπετρη. 

ακομη εις τα αυτα αμπεληα ης τομπατο εχη και ποσεδερη ο κηρ Ηοανης Πουλλημενος παλεοληες ρηζαρια δηο και ακομη και ετερη παλεολια ρηζα μηα εχη και κρατη η κληρονομηα του ποτε Νικολετου Πουλημενου ης τον αφτο τοπον και πλερονουνε και η τρης ρηζες μερος τεταρτο προς την ανοθεν μονη ησιν κημενα ης την μπεριοχη του ανοθεν χ(ορη)ου. ομηος απιλθαν ης τοπον ονομαζουμενο στου Ρομού περιοχη του ανοθεν χ(ορη)ου εχη και ποσεδερι η ανοθεν μονη ελληες ρηζαρια δεκατρηα ν. 13 πλησιον του ανοθεν ευγενη s(io)r Καλληκηοπουλου και Κιριακι Κασφηκη καθοντε μεσα ης τους τοπους της κλιρονομηας του ποτε Φραγγου Σκιαδοπουλου οπιες ησιν ελευθερες της ανοθεν αγιας μονης. 

ακομη εχη η ανοθεν μονη ημησιν παλεοληα και ιετερη ημησιν ησιν της κληρονομηας του ποτε Γιοργου Παηπετη ησιν ης το απανουν πιγαδι οπηα την αφηεροσε ο ανοθεν Γεοργιος Δαφνης και ημησι ελευθερη της ανοθεν μονης. ακομην απιλθε ο ανοθεν γεροντας κε πρακτηκος ης τοπον ονομαζομενο ης τα Πλαγια ιτε Μοναταδες περιοχη τον Ψεραρεον εχη και κρατη ο Θεοφηλης Πουλημενος εξ αμπεληα εος μουζουριον τρηο και εληες μεσα παλιολιες ρηζαρια ηκοσι ν. 20 και κεντρομαδες ρηζαρια δεκοχτον. 16 πλερονι ης ολα προς την ανοθεν μονην μερος τεταρτο ν. 4 ησιν πλησιον αποκατου μερος τον ελεον της θεοτοκου της Λαμποβητησας και απο το πανου μερος πλησιον του s(io)r Αλαβηζη Κατζαμανου γηνεκι ονοματη και πλησιον του ανοθεν Πουλημενου και του ευγενη s(io)r Ληπουνα. 

ακομη εχη ηανοθεν μονη μεσαν ης τα αμπεληα του ποτε Νικολετου Πουλυμενου ης τον Τακορμηα ριζα ελεα ελευθερη οπια την ιχε αφηεροσι ο ανοθεν Γεοργιος Δαφνης. ακομη εχη ηανοθεν μονη μηα ριζα ελεα καθετε μεσα ης τα αμπελια του Γαρδικηοτη ης του Κοσα ονομαζομενι και πλερονη προς την ανοθεν μονη μερος τεταρτο ησιν περιοχη τον Κηνοπιαστον. ακομη απιλθαμε ηςτο Φιτεμα ονομαζομενο Στολημνη ησην εος μουζουρηον διο πλισιον του Γιανη Κογγολακη και Διμου Μεγαλογενη γινεκη ονοματη και της Ελενετας θιγατρος του ποτε Τζανετου Σκηαδοπουλου σιντα με εληες ρηζαρια δηο κεντρομαδες οπου ησιν μεσα τα εχη ο παρον Δημητρης Αρκουδης και πλερονη προς την ανοθεν μονη μερος τεταρτο. 

ακομην εχη η ανοθεν μονη αμπελια εος μουζουριο ενος και μηα απιδια οπια ταν της Μαριος γηνης του ποτε Φρατζεσκου Σκηαδοπουλου και ης το παρον τα ποσεδερη η κληρονομηα του ποτε Κονσταντην Παηπετην και πλερονη ης την ανοθεν μονην ος λεγουν μερος ημησον ης τα αφτα αμπεληα Ησιν εληες ρηζαρια δηο ελευθερα της ανοθεν μονην ης τι Ληκενα αμπεληα εος μουζουριον δηο πλισιον του Νικολαου Πουλημενου και θεοδορη Καριδη γινεκη ονοματη τα κρατη ο Νικολετος Ανιφαντης σηντα και με παλεολιες ρηζαρια διο και κεντρομαδες ρηζαρια τεσερα και διαφορα ηπορα πλερονη προς την ανοθεν μονη μερος τεταρτο. 

ακομη εχι η ανοθεν μονήν ης τον αφτον τοπον ης τη Λήκενα πλησιον του ανοθεν Ανιφαντη αμπελη και χοραφη εος μουζουριου ενός ημησι πλησιον του s(io)r Καληκηοπουλου ησιν και εληες μεσα ρηζαρια πεντε τα κρατη ο Θεοδορης Καριδης γηνεκη ονοματη και πλερονη προς την ανοθεν μονη μερος τεταρτο. 

ακομη εχη η ανοθεν μονην Αμπεληα ονομαζομενα στου Πρασα ησιν εος μουζουριον διο υμησιν πλησιον τη στρατα και Θεοδορι Πουλημενου ησην μεσα και διαφορα επουρα και και μελιες κετρομαδες ρηζαρια δεκα ν. 10 οπια τα κρατη η κληρονομια του ποτε Γιοργου Παηπετη και πλερονη προς την ανοθεν μονην μερος τεταρτο. 

ακομη μεσα ης τα αφτα αμπεληα εχην η ανοθεν μονην παλεοληες ρηζαρια δεκα τις κρατη ο Τζορτζης Δαφνης και πλερονη προς την ανοθεν μονιν μερος τεταρτο. ακομην μου δηλοπιησαν οπος απιλθαν ηανοθεν γεροντας πρακτηκος ηςτοπον ονομαζομεναης την Ληανοσουκηα ητε Κληδοναρη περιοχι του χ(ορη)ου Γαστουρηου οπου εχη η ανοθεν μονη αμπεληα και τα κρατη ο ευγενης s(io)r Φιλληπος Καρτανος και πλερονη προς την ανοθεν μονην χρονηκο σολδηατηκο λητρες μουνεδα τρηαντα τρης ν. 33 και σιταρη μουζουρηα δηο σολδιατηκο τον μπασα χρονο μεσαν ης τααφτα αμπεληα ποσεδερη ο ανοθεν s(io)r Καρτανος παλεοληες ρηζαρια τρηα(ν)τα πέντε ν. 35 και πληρονη προς την ανοθεν μονην μερος τεταρτο ησην ολλαπλησιον το σκαφονοστασιον του ανοθεν ευγενη s(io)r Καρτανου και πλησιον της κληρονομηας του ποτε Μπατηστα Μπαρουτζη και του s(io)r Τορληνου. 

ακομη εχη ηανοθεν και αγια μονην σολιατηκον λαδι ξεστες δηο ν. 2 οπου ηχε αφησιν ο ποτε Γερολημος Δαφνης και ηπα ος λεγουν να το αφησουν η αδερφαδες του ονοματι Τορετα γινη του παροντος κηρ Δημητρη Αρκουδι και η Νενο γηνη του αποντος Γιανη Ανηφαντην και η ετερη ονοματη Κρεμεζηνα γινην του κηρ Θεοδορη Καρηδι το οπιο μενη ο ανοθεν Διμητρης Αρκουδης οπος το αφησα το ανοθεν σολδιατηκο και το εχι η ανοθεν μονη και το πλερονι ο αποντας Σταματελος Τζακγγαροπουλος. και ουτος μου εδηλοπιησαν ηανοθεν γεροντας και πρακτηκος ης φοβον θεου και της ψηχης στους και ετουτο ης ενεργιαν του ανο ηρημενου μαντατου γηναμενου στας 5 Μαρτιου 1748: 

Ης ενεργιαν του καλεσας και εμεν τον ηπογεγραμενον Νοταριον και επιυσαν το παρον υβενταρηον καταλεμπτος ενα προς ενα και ετουτο δια φανεροσιν της αληθιας καντ εμπροστεν τον παροντον μαρτηρον του ετλαβεστατου ηερεος Πιερου Αγαθου του ποτε Αληβηζην και κηρ Κονσταντην Τζανκαροπουλου του ποτε Αντονη και Σπιρου Πουλλημενου του ποτε Κονσταντην ολλη απο το παρον χορηο τον Κηνοπιαστον και ο ανοθεν ηερεύς ηπογραφη κατοθεν.

Πιερος ιερευς Αγαθος μαρτιρας παρον και ειπογραψα.

 27.11.2018

ΑΝΔΡΕΑΣ Δ. ΜΑΖΑΡΑΚΗΣ