Με… βραδιά ριγανάτας, υποδέχτηκαν στους Κυνοπιάστες το «μήνα που θρέφει τους έντεκα»

Με βραδιά ριγανάτας υποδέχτηκε η διαρκώς αυξανόμενη σε αριθμό παρέα Κυνοπιαστινών, στο κέντρο του παλιού χωριού, το μήνα Αύγουστο, ο οποίος στην Κέρκυρα είναι γνωστός ως ο «μήνας που θρέφει τους έντεκα», εννοώντας ότι με τον πλούτο της παραγωγής διαφόρων προϊόντων και γενικότερα της ανάπτυξης οικονομικών δραστηριοτήτων, ήταν και είναι ικανός ο μήνας αυτός, να παράσχει τα προς το ζήν, και κατά τη διάρκεια όλων των άλλων μηνών του χρόνου.

Η ριγανάτα είναι ένα φαγητό του φτωχού χωρικού, που εγκαταλείφθηκε στους Κυνοπιάστες περί τα τέλη της 10ετίας του 1960 και γινόταν με τον εξής απλό τρόπο:

Έπαιρναν το ξερό ψωμί που τότε ήταν αδιανόητο να το πετάξουν στα σκουπίδια – το θεωρούσαν άλλωστε κάτι τέτοιο αμαρτία – και το έκοβαν κομμάτια βάζοντάς το μέσα σε ένα βαθύ πιάτο. Εκεί έριχναν νερό, λάδι και αλάτι και πάνω από το μουσκεμένο ψωμί, έριχναν τριμμένη ρίγανη, που έδινε το χαρακτήρα στη γεύση αλλά το όνομα στο φαϊ αυτό του φτωχού χωρικού. Πολλές φορές την εμπλούτιζαν με φέτες ντομάτας, κρεμμύδι, ελιές και ξύδι.

Η βραδιά όμως, της διευρυνόμενης παρέας των Κυνοπιαστινών, δεν περιορίστηκε μόνο στη ριγανάτα. Πλήθος προϊόντων της μάνας γης, όπως πιπεριές, μελιτζάνες, κολοκύθια, ντομάτα, αγγούρια, αστάκια καλαμποκιού, καρπούζια, πεπόνια τοπικής ποικιλίας κ.ά. προσφέρθηκαν από ντόπιους παραγωγούς, με πιο σημαντικό το Ντίνο Ν. Παϊπέτη.

Σημαντική ήταν και η συμβολή, με προϊόντα παραγωγής του, και του Κουραμαδίτη φίλου των Κυνοπιαστών Χρήστου Λαγκαδίτη, ιδιαίτερα με τις νόστιμες ντομάτες Βραυρώνας και με τα αρωματικά του πεπόνια, από τα οποία ο σπόρος κρατήθηκε από ενδιαφερόμενους για αναπαραγωγή τον επόμενο χρόνο.

Το τραπέζι, που έγινε και υπό το φως και την επίδραση της πανσελήνου (της 2^ης του Ιουλίου) εμπλουτίστηκε και με διάφορα τυριά και κοτόπουλα σούβλας, ενώ έρρεε άφθονο το ντόπιο άσπρο δροσερό κρασί, παραγωγής των αδελφών Αρκούδη αλλά και η μπύρα για όσους την προτιμούσαν.

Εκτός όμως από τα επιδόρπια της μάνας γης, εξαιρετικά γλυκίσματα έφεραν και πρόσφεραν στην παρέα, οι ζαχαροπλάστες – μέλη της, Σταμάτης Γαρδικιώτης και Σπύρος Τσαγκαρόπουλος.

Κι επειδή μια τέτοια βραδιά δεν θα μπορούσε να γίνει με τρόπο αυτόματο, πρέπει να αναφερθεί ότι γι’ αυτήν εργάστηκαν ο Γιώργος και ο Μάκης στο γενικό συντονισμό, ο Ντίνος και ο Κώστας στο τηγάνισμα στη φουφού, ο Μάκης, ο Γιάννης, ο Προκόπης, ο Λευτέρης, ο Αντώνης, ο Στέφανος και ο Μιχάλης στον εφοδιασμό.

Η πρωτότυπη και όμορφη αυτή βραδιά, έκλεισε καθώς η παρέα των είκοσι (20) έγινε των «25» και αργότερα των «35», με μελωδικά τραγούδια όπου πρωταγωνιστές ήταν ο Γιώργος Χονδρογιάννης – Μπεζερής και ο Γιώργος Ανυφαντής.

Πάντα τέτοια! Και του χρόνου…