Οι Κυνοπιάστες στο Xώρο και στο Xρόνο - Σύντομη ιστορική αναδρομή

Oι Κυνοπιάστες είναι ένας επίσημα χαρακτηρισμένος (Π.Δ.19.10.1978 - ΦΕΚ 594/Δ/13.11.1978) παραδοσιακός οικισμός, 8 χλμ. νότια της πόλης της Κέρκυρας, έδρα της ομώνυμης κοινότητας, που τα διοικητικά της όρια εκτείνονται σε 4,5 τετραγωνικά χιλιόμετρα, από τη λιμνοθάλασσα Χαλικιόπουλου στο βορρά, μέχρι τα όρια των χωριών Καστελλάνοι Μ., της Καμάρας και των Αγ. Δέκα στα νότια, τα χωριά Αγιος Προκόπιος και το Βιρός στα δυτικά και το χωριό Γαστούρι στα ανατολικά. Περιλαμβάνει δε, το συνοικισμό Μηλιάς κατά μήκος της διερχόμενης από εκεί επαρχιακής οδού Ποντή – Σιναράδων και τους οικισμούς της Χρυσίδας, των Πικουλάτικων και των Σουλέϊκων.
Οι πρώτες ιστορικές αναφορές στην ύπαρξη του οικισμού, είναι του 14^ου αιώνα, στην περίοδο κυριαρχίας του φράγκικου βασιλείου των Ανδεγαυών (d’Anjou), της Νεαπόλεως (Napoli) Ιταλίας (1267 – 1386) και κατά τα φαινόμενα είχε συγκροτηθεί κυρίως από πάροικους - εργάτες γης στα τοπικά φέουδα. Τα φέουδα (μεγάλα κτήματα) είχαν παραχωρηθεί από τους ξένους κυρίαρχους σε επίλεκτες αριστοκρατικές οικογένειες, τις οποίες αργότερα διαδέχονται οι γνωστές οικογένειες ευγενών Αλταβίλλα – Χαλικιόπουλου και Καρτάνου.

Στην μακρά, ωστόσο, περίοδο της φεουδαρχίας, ως και τις αρχές του 20^ου αιώνα, πολλοί από τους κατοίκους του τοπικού πληθυσμού, που στην πορεία εμπλουτίζεται και με κατοίκους που έρχονται από άλλες περιοχές του ελληνισμού, σπάνε τα δεσμά του καθεστώτος της δουλοπαροικίας, γίνονται μικρο-ιδιοκτήτες γης, δραστηριοποιούνται σε διάφορα επαγγέλματα, αγροτικά και αστικά, επωφελούμενοι της μικρής απόστασης από την πόλη και αρχίζουν να δίνουν στον οικισμό των Κυνοπιαστών μια νέα όψη και μορφή.

Από τις καλύβες στα… παλατάκια!

Κυνοπιάστες 1840. Έργο ζωγραφικής, αγνώστου

Η μεγάλη αλλαγή στη ζωή των κατοίκων του χωριού αρχίζει τον τελευταίο αιώνα της μακράς περιόδου της Ενετοκρατίας (1386 - 1797) όταν, σιγά – σιγά, δίνεται η δυνατότητα προσθήκης ορόφου στα μικρά ισόγεια σπιτάκια (καλύβες) όπου ζούσαν ως τότε, δίπλα στα κατοικίδια που εξέτρεφαν, για την ικανοποίηση των βιοτικών τους αναγκών.

Ο όροφος στον οποίο μεταφέρουν τα ξυλοκρέβατά τους με τα τριτσέλια* και τα γεμάτα μαλλί, ξερά χόρτα (τζίβα) ή φύλλα καλαμποκιού, στρώματα, τους απομακρύνει από το χωμάτινο με πολλή υγρασία, δάπεδο της καλύβας και δημιουργεί πολύ καλύτερες συνθήκες υγιεινής, που συντελούν στην αισθητή άνοδο της ποιότητας και του ορίου ζωής τους.

Αυτά τα νέα μονώροφα λιθόκτιστα σπιτάκια, εμβαδού μεταξύ 15 και 30 τ.μ., ονομάστηκαν «παλατάκια» για να αποδώσουν τη μεγάλη αναβάθμιση που επήλθε στη ζωή τους.

Παλατάκια ονομάζουμε ακόμη και σήμερα τα μικρά παλιά σπιτάκια αυτής της κατηγορίας, τα περισσότερα από τα οποία έχουν μείνει πλέον ακατοίκητα, είτε λόγω της μετανάστευσης, είτε λόγω μετοίκησης των ιδιοκτητών τους σε νέες σύγχρονες κατοικίες.

Ο πληθυσμός – 5 αιώνων - των Κυνοπιαστών

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η πληθυσμιακή εξέλιξη των Κυνοπιαστών με διακυμάνσεις που επηρεάζονται από πολλούς και διάφορους παράγοντες όπως, οι πολεμικές περιπέτειες, οι επιδημίες λοιμωδών νόσων, οι πληθυσμιακές μετακινήσεις, οι ρυθμοί γεννητικότητας, η παιδική θνησιμότητα, η οικονομική και κοινωνική κατάσταση κ.α.

Παραθέτουμε στη συνέχεια, την πληθυσμιακή εξέλιξη των Κυνοπιαστών, με βάση τα διαθέσιμα στοιχεία απογραφών στις διάφορες περιόδους.

΄Ετος απογραφής: 1583 πληθυσμός   193 κάτ.

΄Ετος απογραφής: 1766 πληθυσμός   423 κάτ.

΄Ετος απογραφής: 1834 πληθυσμός   937 κάτ.

΄Ετος απογραφής: 1864 πληθυσμός   885 κάτ.

΄Ετος απογραφής: 1870 πληθυσμός   885 κάτ.

΄Ετος απογραφής: 1879 πληθυσμός 1.059 κάτ.

΄Ετος απογραφής: 1889 πληθυσμός 1.103 κάτ.

΄Ετος απογραφής: 1896 πληθυσμός 1.178 κάτ.

΄Ετος απογραφής: 1907 πληθυσμός 1.289 κάτ.

΄Ετος απογραφής: 1920 πληθυσμός 1.236 κάτ.

΄Ετος απογραφής: 1928 πληθυσμός 1.362 κάτ.

΄Ετος απογραφής: 1940 πληθυσμός 1.301 κάτ.

΄Ετος απογραφής: 1951 πληθυσμός 1.265 κάτ.

΄Ετος απογραφής: 1961 πληθυσμός 1.179 κάτ.

΄Ετος απογραφής: 1971 πληθυσμός    912 κάτ.

΄Ετος απογραφής: 1981 πληθυσμός 1.011 κάτ.

΄Ετος απογραφής: 1991 πληθυσμός 1.503 κάτ.

΄Ετος απογραφής: 2001 πληθυσμός 1.943 κάτ.

Έτος απογραφής: 2011 πληθυσμός 2.295 κάτ.

Σημειώνεται ότι στον πληθυσμό που αναφέρεται στον πίνακα, περιλαμβάνονται οι κάτοικοι και των τεσσάρων οικισμών της Δημοτικής (σήμερα) κοινότητας των Κυνοπιαστών.

Οι οικισμοί αυτοί προϋφιστάμενοι του 1923 είναι, των Κυνοπιαστών (με τη Μηλιά), των Πικουλάτικων, της Χρυσίδας και των Σουλέϊκων.

Υπενθυμίζεται ακόμη ότι στα 1537, ο Σουλεϊμάν ο λεγόμενος Μεγαλοπρεπής και ο αρχικουρσάρος ναύαρχος Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα, επιχειρώντας την πρώτη πολιορκία της Κέρκυρας, αποβίβασαν στο νησί αρχικά 25.000 Οθωμανούς στα Γουβιά κι αργότερα άλλους τόσους, και μη μπορώντας να αλώσουν τα οχυρά της πόλης, στράφηκαν στην ύπαιθρο, που την κατέστρεψαν και τη λεηλάτησαν, παίρνοντας μαζί τους, κατά τον ντόπιο χρονικογράφο Νίκανδρο Νούκιο, εικοσιδύο χιλιάδες (22.000) αιχμαλώτους, που τους πούλησαν ως δούλους στην Κωνσταντινούπολη και αλλού.

΄Ετσι, το 1576, ο πληθυσμός του νησιού φτάνει μόλις τους 17.500 κατοίκους, από τους οποίους οι 7.500 μένανε στην πόλη και οι 10.000 στα χωριά. Τα γεγονότα αυτά εξηγούν, πώς στα 1583, ο πληθυσμός των Κυνοπιαστών ήταν μόλις 193 κάτοικοι. ΄Ηταν προφανώς αυτοί που γλύτωσαν από τις ορδές των Οθωμανών του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή, στην πρώτη πολιορκία.

19^ος αιώνας – περίοδος ακμής

Από τα παρατιθέμενα πληθυσμιακά στοιχεία προκύπτει ότι ο 19^ος αιώνας, με την κυριαρχία των Ρωσοτούρκων (1799 – 1807), των Αυτοκρατορικών Γάλλων 1807 – 1814, των Άγγλων 1814 – 1864 και μετά με την ενσωμάτωση των Ιόνιων νησιών στο ελληνικό κράτος, είναι, και για τους Κυνοπιάστες, περίοδος ακμής, που επιβεβαιώνεται από:

• την ίδρυση του Σχολείου στα 1826, με τμήματα αρρένων αρχικά και θηλέων στη συνέχεια,
• την δυναμική ανάπτυξη του οικισμού για τη στέγαση του αυξανόμενου πληθυσμού,
• την επέκταση και την εξαιρετική διακόσμηση της κεντρικής εκκλησίας της Υ.Θ. Ελεούσας που σταδιακά πήρε τη σημερινή μορφή της,

Η εκκλησία της Υ.Θ. Ελεούσας με το περίτεχνο καμπαναριό της

• την κατασκευή του περίτεχνου ψηλού πέτρινου καμπαναριού της, στα 1900,
• τη λειτουργία τουλάχιστον δέκα (10) ελαιοτριβείων και τριών (3) νερόμυλων, αλλά και την ύπαρξη τριών (3) αλωνιών για το αλώνισμα των παραγόμενων εδώ δημητριακών.
• την κατασκευή πολλών τεχνικών έργων, όπως οι δρόμοι, τα πέτρινα γεφύρια και τα στενά λιθόστρωτα δρομάκια του χωριού,
• το πλήθος των πηγαδιών (έξι (6) κοινοτικών και πολλών ιδιωτικών) για τις ανάγκες ύδρευσης και άρδευσης με την εγκατάσταση του παμπάλαιου συστήματος του γεράνιου για την εξαγωγή του νερού κ.α.

Nα σημειωθεί ότι αμέσως μετά την Ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα, δημιουργήθηκαν Δήμοι και στο νησί της Κέρκυρας. Ένας απ’ αυτούς, το 1865, ήταν ο Δήμος Αστυγειτόνων (1865), με πρωτεύουσα τους Κυνοπιάστες, μέχρι που συγχωνεύτηκε, τέσσερα χρόνια μετά, στο Δήμο Μεσοχωριτών (1869).

20ός αιώνας: Από την ακμή στην παρακμή και την ανάκαμψη

Η οικογένεια του Δημάρχου Μεσοχωριτών Ανδρέα Παϊπέτη (1912)

Ο 20ός αιώνας βρίσκει τους Κυνοπιάστες σε φάση δημιουργική. Ο Κυνοπιαστινός επιχειρηματίας Ανδρέας Π. Παϊπέτης, γίνεται Δήμαρχος Μεσοχωριτών και η δυναμική οικογένειά του, που αναδεικνύει και εκλέγει 7 φορές, το γιό του Σπύρο Παϊπέτη, βουλευτή, στηρίζει τα σημαντικά βήματα προόδου στο χωριό του.

    Οι δύο κυριότερες εκκλησίες του (Υ.Θ. Ελεούσας και Αγίου Ιωάννη) ανακαινίζονται, επεκτείνονται και διακοσμούνται. Το Δημοτικό Σχολείο μετακομίζει περί τα τέλη του 19^ου αιώνα, από το μικρό ανεπαρκές κτίσμα, στη νότια πλευρά της εκκλησίας της Παναγίας, όπου στεγαζόταν από το 1826, στο μεγαλύτερο και πλέον κατάλληλο για τα δεδομένα της εποχής, κτήριο που το στέγαζε ως το 2007.

·    Ο Δήμος Μεσοχωριτών, το 1912 με νόμο της κυβέρνησης Βενιζέλου, παύει να υπάρχει και οι Κυνοπιάστες γίνονται αυτόνομη Κοινότητα. Το 1926 μεταφέρονται τα κοιμητήρια της Υ.Θ. Ελεούσας και του Άη Γιάννη από το κέντρο του χωριού, στην επέκταση του προϋφιστάμενου από αιώνων, μικρού κοιμητηρίου του Αγίου Νικολάου. Αργότερα, στη 10ετία του 1930, ο κλιμακωτός χώρος του πρώην κεντρικού κοιμητηρίου, ισοπεδώνεται και μετατρέπεται σε κεντρική πλατεία των Κυνοπιαστών.

Η Χορωδία Κυνοπιαστών το 1933

·   Τη 10ετία του 1920, στο χωριό όπου επιβιώνει η λαϊκή παράδοση αιώνων, με βυζαντινά και αρχαιοελληνικά στοιχεία, κάνει την εμφάνισή της η χορωδιακή μουσική και ιδρύεται η ανδρική Χορωδία των Κυνοπιαστών, την οποία βρίσκουμε να δραστηριοποιείται και εκτός χωριού, με δάσκαλο τον Μαντουκιώτη Κ. Μανέτα και το 1933, φωτογραφία της εποχής μαρτυρεί τη συμμετοχή της στο πανηγύρι των Αγίων Πάντων στους Σιναράδες. Η χορωδία αυτή δραστηριοποιείται και στην μεταπολεμική περίοδο, κυρίως ως εκκλησιαστική.

·    Το 1927 κατασκευάζεται και λειτουργεί στο χωριό, το πρώτο υδραγωγείο, που μεταφέρει με δίκτυο και δεξαμενή, στο ύψωμα της Αγ. Παρασκευής, το νερό της πηγής Γουράδων, την οποία είχε προηγουμένως δωρίσει η οικογένεια Παϊπέτη.

·    Το 1939, χορευτικό των Κυνοπιαστών μετέχει σε εκδηλώσεις στην Αθήνα και φωτογραφίζεται στην Ακρόπολη, ενώ ερασιτεχνικό λαϊκό θέατρο συγκροτείται και δίνει παραστάσεις προπολεμικά και μεταπολεμικά, ανεβάζοντας μελοδράματα της εποχής.

·    Η Ιταλική και Γερμανική κατοχή της περιόδου 1941 – 1944, δυσκολεύει τη ζωή και στους Κυνοπιάστες, που είχαν και θύματα, στρατευμένους και αμάχους. ΄Ηταν ωστόσο, τόπος ασφαλέστερος από την πόλη, γι’ αυτό και δέχτηκε την εγκατάσταση αρκετών αστικών οικογενειών.

·    Στα χρόνια του εμφυλίου πολέμου, οι συνθήκες δυσκόλεψαν, αλλά από τη 10ετία του 1950 γίνονται τα πρώτα βήματα ανόρθωσης της οικονομίας και της κοινωνίας.

Με τα εξυγιαντικά έργα της πρώτης περιόδου του Κ. Καραμανλή, στο χωριό κατασκευάζεται δίκτυο απορροής των ομβρίων υδάτων και βελτιώνονται οι πρωτόγονες συνθήκες υγιεινής των κατοικιών, ενώ στο δημοτικό σχολείο, οι μαθητές παίρνουν πρωινό και συσσίτιο, στις δε φτωχές οικογένειες μοιράζεται ρουχισμός από την Αμερικανική βοήθεια (σχέδιο Μάρσαλ).

·    Το 1963, το ηλεκτρικό ρεύμα έρχεται από τη ΔΕΗ, στους Κυνοπιάστες, ενώ σιγά – σιγά, αναπτύσσεται και δίκτυο επικοινωνιών από τον ΟΤΕ.

·    Στη Χρυσίδα, την αγροτική περιοχή των Κυνοπιαστών, δημιουργείται ο Τομέας Εγγείων Βελτιώσεων (ΤΟΕΒ) που αναπτύσσει και λειτουργεί εντυπωσιακά εκτεταμένο δίκτυο άρδευσης των αγροτικών καλλιεργειών στις περιοχές, Κάμπος, Καπετάνιου και Καλογερά. Η αγροτική παραγωγή φτάνει στο απόγειό της, αλλά η μετανάστευση, η αστυφιλία και ο τουρισμός, διαλύουν κι εδώ την παραγωγική βάση, που δέχεται τα τελειωτικά της κτυπήματα τη 10ετία του 1980.
     

Η Φιλαρμονική Κυνοπιαστών, (1977), ένδεκα χρόνια από την ίδρυσή της, με αρχιμουσικό το Γιώργο Αρκούδη

Στο μεταξύ, στο χωριό ιδρύεται, το 1966, η Φιλαρμονική Κυνοπιαστών, καθώς η καλλιτεχνική διάθεση των κατοίκων δεν έχει σβήσει. Το 1982 μετά από περιπλάνηση σε διάφορα ανεπαρκή και ακατάλληλα οικήματα, αποκτά τη δική της στέγη, πάνω από τις εγκαταστάσεις του Αγροτικού Συνεταιρισμού, στο κέντρο του οικισμού, στη θέση που βρίσκεται σήμερα, μετά από δωρεά του Συνεταιρισμού, το ανακατασκευασμένο εκ θεμελίων, την περίοδο 2010 – 2012, διώροφο σύγχρονο κτήριο της Φιλαρμονικής.

·    Στην απογραφή του 1971, ο πληθυσμός του χωριού πέφτει στο ναδήρ και το σχολείο χάνει μεγάλο μέρος του μαθητικού του δυναμικού, μένοντας στις αρχές της 10ετίας του 1990, με 46 μαθητές αλλά η πορεία αυτή αναστρέφεται από το 1993 και μετά, με πιο σημαντικό σταθμό την μετεγκατάστασή του στο νέο, άνετο και σύγχρονο κτήριο που κατασκευάστηκε από το Δήμο Αχιλλείων και τη Νομαρχία Κέρκυρας, την περίοδο 2005 – 2007. Είναι χαρακτηριστικό ότι το σχολικό έτος 2016 -17, οι μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Κυνοπιαστών (μαζί με αυτούς των Αγ. Δέκα και του Σταυρού, που τα σχολεία τους έχουν προ πολλού κλείσει), έφτασαν τους 190 και άλλα 55 στο Νηπιαγωγείο!

Την πορεία ανάκαμψης του χωριού, με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά, σηματοδοτούν μια ακόμη σειρά έργων που αλλάζουν τα δεδομένα στην ποιότητα ζωής των κατοίκων του. Και συγκεκριμένα:

• Το 1980, μια γεώτρηση δίνει άφθονο νερό που επιτρέπει την παροχή του στο σύνολο των σπιτιών, για όλες τις ανάγκες. Μέσα σε μια 10ετία το δίκτυο διανομής 5πλασιάζεται και νέες γεωτρήσεις, δεξαμενές και δίκτυα καλύπτουν πλέον, χωρίς πρόβλημα, τις νέες ανάγκες που στο μεταξύ δημιουργούνται.
• Το 1990 ολοκληρώνεται το αποχετευτικό δίκτυο και κατασκευάζεται στους Κυνοπιάστες, η πρώτη σε χωριό της Κέρκυρας, μονάδα Βιολογικού Καθαρισμού των λυμάτων, τέσσερα χρόνια πριν ακόμη κι από την αντίστοιχη της πόλης. Την περίοδο 2000 – 2002, κατασκευάζεται αποχετευτικό δίκτυο και στις περιοχές Χρυσίδας και Βρυώνη, με κατάληξη των λυμάτων τους στον ΒΙΟ.ΚΑ των Κυνοπιαστών, στου Ποντή, που αργότερα (2005 – 2007) επεκτείνεται.
• Την ίδια περίοδο, ιδρύονται στο πλαίσιο της τοπικής Ενορίας της Ορθόδοξης Εκκλησίας, τετράφωνη μικτή Εκκλησιαστική Χορωδία, Παιδική Χορωδία και λίγο μετά, σχολή εκμάθησης εγχόρδων, ενώ το 1997 ιδρύεται η Εστία Ιστορίας και Πολιτισμού Κυνοπιαστών «Γρηγόρης & Κώστας Δαφνής», που δημιουργεί βιβλιοθήκη στο κοινοτικό γραφείο και αργότερα, το 2011, συγκροτεί τον Πολυφωνικό Χορό «Γειτονία», με συστηματική δράση στον τομέα της έρευνας, διάσωσης, ανάδειξης και προβολής της πλούσιας λαϊκής μουσικής παράδοσης του τόπου, σ’ ολόκληρο το νησί και εκτός αυτού.
  
• Από το 2002 λειτουργεί στους Κυνοπιάστες το Μουσείο της Ελιάς «Δονάτος Παϊπέτης», σε δωρεά της οικογένειας Παϊπέτη, με πλήθος επισκεπτών κάθε χρόνο, ενώ παράλληλα αναμορφώνεται το σύνολο σχεδόν των δημόσιων χώρων  – πλατείες και δρομάκια – και το χωριό αποκτά μια ιδιαίτερα ελκυστική όψη.

Όλα αυτά, σε συνδυασμό και με το πλήθος των δραστηριοτήτων και εκδηλώσεων που συχνά οργανώνονται στους Κυνοπιάστες, παίρνοντας και ευρεία δημοσιότητα, κάνουν το χωριό να διατηρεί τη ζωντάνια του, χειμώνα – καλοκαίρι και να παραμένει ένας από τους πιο σημαντικούς οικισμούς της κερκυραϊκής υπαίθρου

O Άγγλος πολιτικός William Gladstone

Είναι χαρακτηριστικό ότι τους Κυνοπιάστες έχουν επισκεφτεί κατά καιρούς και για διάφορους λόγους, σημαντικές προσωπικότητες, όπως ο William Gladstone (ειδικός απεσταλμένος στα Ιόνια νησιά και μετέπειτα πρωθυπουργός της Αγγλίας), το 1857, ο Άγγλος περιηγητής και ζωγράφος Edward Lear, το 1863 και στα νεότερα χρόνια, οι ‘Ελληνες πρωθυπουργοί, Γεώργιος Ράλλης, Ανδρέας Παπανδρέου, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και Γιώργος Παπανδρέου, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας François Mitterrand, η Τζάκυ Κένεντυ – Ωνάση κ.α.

Τα τελευταία χρόνια, πολίτες άλλων ευρωπαϊκών χωρών, έχουν αποκτήσει δικά τους σπίτια στο χωριό και περνούν σ’ αυτά τις περιόδους των διακοπών τους, αναπτύσσοντας πλέον γνωριμίες και σχέσεις με τους ντόπιους. Μ’ αυτόν τον τρόπο τους κάνουν να αισθάνονται τους Κυνοπιάστες και σαν δικό τους τόπο, που τον αγαπούν και τον διαφημίζουν σε κάθε ευκαιρία.

Η ΕΣΤΙΑ Ιστορίας και Πολιτισμού Κυνοπιαστών «Γρηγόρης & Κώστας Δαφνής», αξιοποιώντας τη δυνατότητα που παρέχει το τοπικό πρόγραμμα LEADER, κατέθεσε προκαταρκτική πρόταση που προβλέπει τη δυνατότητα σήμανσης 16 μνημείων και αξιοθέατων των Κυνοπιαστών, με παράλληλη αναλυτική παρουσίασή τους, σε 5 γλώσσες στο διαδίκτυο, για να δώσει τη δυνατότητα σε περισσότερο κόσμο από την Ελλάδα και το εξωτερικό, να γνωρίσει - και γιατί όχι; - να επισκεφτεί το χωριό, με ό,τι η προσδοκώμενη ανάπτυξη της επισκεψιμότητας, συνεπάγεται…

Στο ίδιο πρόγραμμα, η Φιλαρμονική του χωριού κατέθεσε πρόταση εξοπλισμού του ισογείου του κτηρίου της, έτσι ώστε να έχει τη δυνατότητα λειτουργίας του και ως μικρής συνεδριακής αίθουσας, δυναμικότητας 150 καθισμάτων.

Αλλά και η Ενορία της Υ.Θ. Ελεούσας Κυνοπιαστών, συνέπραξε με μη κερδοσκοπική εταιρεία, στην υποβολή προκαταρκτικής πρότασης για αποκατάσταση και αξιοποίηση του εμβληματικού κτηρίου Παϊπέτη, στη Μηλιά, για την στέγαση μιας ιδιαίτερης μοναδικής στο είδος της, συλλογής και τη λειτουργία του ως μουσείου.

Οι αδελφοί Γρηγόρης και Κώστας Δαφνής με τον Οδυσσέα Ελύτη

Τελειώνοντας, αξίζει να αναφέρουμε, ότι στους Κυνοπιάστες γεννήθηκαν οι διακεκριμένοι ιστορικοί Γρηγόρης Ε. Δαφνής (1909 - 1977) Κώστας Ε. Δαφνής (1911 - 1987), ο φιλόσοφος και προπολεμικός καθηγητής του Πανεπιστημίου της Λειψίας Γερμανίας, Αριστοτέλης Δ. Πουλημένος, ο συγγραφέας και ποιητής – καθηγητής αεροναυπηγικής του Πανεπιστημίου Πατρών, Στέφανος Παϊπέτης, ο γνωστός συγγραφέας Φίλιππος Φιλίππου και άλλοι.

Κυνοπιάστες, Οκτώβρης 2016

Στέφανος Πενηντάρχου – Πουλημένος

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Αν από το σύντομο αυτό ιστορικό των Κυνοπιαστών, προκύπτουν απορίες ή μένουν αναπάντητα ερωτήματα, μπορείτε να τα σημειώσετε και να τα απαντήσουμε στο βαθμό που είναι αυτό δυνατό.

*Τριτσέλια είναι ξύλινες απλές κατασκευές για το στήσιμο κρεβατιών εύκολα λυόμενων και μεταφερόμενων