Σάββατο 4 Απριλίου 2015

«Καλό ‘ναι τ’ Άγιος ο Θεός», φτάχνοντας τα βάγια, Σάββατο του Λαζάρου στους Κυνοπιάστες

Το λαϊκοθρησκευτικό τραγούδι «Καλό ‘ναι τ’ Άγιος ο Θεός» απέδωσαν το απόγευμα του Σάββατου του Λαζάρου (4 Απριλίου 2015), παραμονή της Κυριακής των Βαϊων, γυναίκες της Ενορίας των Κυνοπιαστών και του Πολυφωνικού Χορού  «Γειτονία», ενώ έφτιαχναν τα βάγια που μοιράζονται σε ανάμνηση της θριαμβευτικής "μετά βαϊων και κλάδων", εισόδου "επί πώλου όνου", του Νυμφίου Χριστού στα Ιεροσόλυμα.



Στην απόδοση του τραγουδιού ήταν παρόντες ο εφημέριος π. Χρυσόστομος Κουτσούρης, εκκλησιαστικοί σύμβουλοι και ο συντονιστής της "Γειτονίας" Γιώργος Ε. Ανυφαντής.
Το τραγούδι αυτό, που αποδίδεται καθ’ όλη τη διάρκεια της Σαρακοστής και της Μεγάλης Εβδομάδας, αναφέρεται, με λαϊκό 15σύλλαβο στίχο, στην πορεία του Ιησού προς το Θείο Πάθος και την Ανάσταση και κατά κάποιο τρόπο, επινοήθηκε για να περάσει στους απλούς ανθρώπους της υπαίθρου Κέρκυρας, που δυσκολεύονταν να κατανοήσουν την γλώσσα των ευαγγελίων, το νόημα των ημερών πριν την κορυφαία γιορτή της Ορθοδοξίας, το Πάσχα.

Ολόκληρο το λαϊκοθρησκευτικό αυτό τραγούδι που καταγράφηκε στους Κυνοπιάστες και σε άλλα χωριά της Κέρκυρας, αποδιδόμενο με μελωδική χροιά που παραπέμπει στην κερκυραϊκή ψαλτική, έχει ως εξής:
Καλό `ναι τ’ `Αγιος ο Θεός
Καλό ΄ναι τ’ ΄Αγιος ο Θεός, καλός κι όπου το λέει.
Όπου το λέει σώνεται κι όπου τ’ ακούει αγιάζει
κι όπου το καλαφροκαστεί, παράδεισο θα λάβει.

Παράδεισο και σ’ εκκλησιές και σ’ άγια μοναστήρια,
κάτου στα Ιεροσόλυμα και στου Χριστού τον τάφο.

Κει που δέντρο δεν ήτανε και δέντρο εφανερώθη,
το δέντρο ήταν ο Χριστός κι οι κλώνοι οι Αποστόλοι,
τα φύλλα ήταν οι Μάρτυρες κι οι ρίζες οι Προφήτες,
που προφητεύαν κι έλεγαν για του Χριστού τα πάθη.

- Χριστέ μου πώς τα υπόμεινες τα θλιβερά μαρτύρια;
ΧΡΙΣΤΟΣ:
- Τα υπόμεινα, τα βάσταξα για τη Χριστιανοσύνη
για να πιστέψουν οι πιστοί κι οι δύσπιστοι Οβραίοι.

Ο Φαραώ ηθέλησε να φτάξει τρία περόνια.
Μα ΄κείνος ο παράνομος βαρεί και φτιάχνει πέντε
- Συ Φαραώ που τά ΄καμες εσύ να μας διατάξεις.
ΦΑΡΑΩ:
- Βάλτε τα δυό στα χέρια του, τα δυό στα δυό του πόδια,
το πέμπτο το φαρμακερό, βάλτε το στην καρδιά του

Η Παναγιά καθότανε στο σπίτι μοναχή της
την προσευχή της έκανε για τον μονογενή της.
Φωνή εξήλθε απ’ ουρανού κι απ’ αρχαγγέλου στόμα.
ΦΩΝΗ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ:
- Πάψε κυρά τσι προσευχές, πάψε και τσι μετάνοιες,
Τι τον υγιό σου πιάσανε και σαν ληστή τον πάνε
και σαν αρνί στο μακελειό έτσι τον κουβαλάνε.

Σαν τ’ άκουσε η Δέσποινα, έπεσε δειλιασμένη
σταμνί νερό τση φέρανε, τρία κανάκια μόσχο
και τρία το ροδόσταμο να τσή ΄ρθει ο λογισμός της.

Και σαν τση ήρθε ο λογισμός και σαν τση ήρθε ο νους της,
ζητά τσι τρεις γειτόνισσες, τσι τρεις της φιλονάδες,
τη Μάρθα, τη Μαγδαληνή και του Λαζάρου μάνα,
και του Ιακώβ την αδελφή, κι οι τέσσερις αντάμα…

Πήρανε το στρατί – στρατί, στρατί το μονοπάτι,
και το στρατί τσι έβγαλε μέσ’ των ληστών τσι πόρτες.
Κι ήταν οι πόρτες κλειδωτές και τα κλειδιά παρμένα
ήταν και τ’ Οβριόπουλα τσι πόρτες καθισμένα.

Άνοιξε πόρτα του ληστή και πόρτα του Πιλάτου!
Κι η πόρτα από το φόβο της άνοιξε μοναχή της.
Τηρά ζερβά, τηρά δεξιά, κανένα δε γνωρίζει,
τηρά και δεξιότερα, βλέπει τον ΄Αη Γιάννη.
ΠΑΝΑΓΙΑ:
- Αη Γιάννη Πρόδρομε και Βαπτιστή του γιού μου,
μην είδες το παιδάκι μου και σε διδάσκαλό σου;
ΑΗ  ΓΙΑΝΝΗΣ:
- Δεν έχω στόμα να στο ΄πω, γλώσσα να στο μιλήσω,
και χέρι παλαμόχερο, για να σου τονε δείξω.
ΠΑΝΑΓΙΑ:
- Εχεις και στόμα να το πεις, γλώσσα να το μιλήσεις,
έχεις και παλαμόχερο για να μου τονε δείξεις.
ΑΗ ΓΙΑΝΝΗΣ:
Βλέπεις εκείνον το γυμνό, τον παραπονεμένο,
όπου φορεί ποκάμισο στο αίμα βουτηγμένο;
Εκείνος είν’ ο γιόκας σου κι εμένα ο δάσκαλός μου.
ΠΑΝΑΓΙΑ:
- Απ’ ποιό γκρεμό να γκρεμιστώ, γκρεμό να πα’ να πέσω
με τι μαχαίρι δίκοπο ν’ αδικοθανατέψω;
Και ο Χριστός απάντησε από τη σταύρωσή του:
Όχι μάνα, μη σκοτωθείς, υπομονή να κάμεις
Και δώσε συ παρηγοριά στες πικραμένες μάνες.

Και μέσ’ το μέγα Σάββατο, κοντά στο μεσημέρι,
που θα λαλήσει ο πετεινός, σημάνουν οι καμπάνες,
σημάνει κι η Αγιά Σοφιά, το μέγα μοναστήρι,
τότες κι εσύ μανούλα μου να ‘χεις χαρές μεγάλες.

Και τη Λαμπρή τ’ αποταχιά, που ντύνουν μάνες τα παιδιά,
κι οι αδερφές τα’ αδέρφια,
τότες κι εσύ μανούλα μου, τον ακριβόν υγιό σου.

ΧΟΡΟΣ:
Μπροστά του βάνουν τα λαμπρά και πίσω τα βελούδα
και στην κορφή του κεφαλιού, στεφάνι με λουλούδια.
Καλό είν’ τ’ ΄Αγιος ο Θεός, καλός κι όπου το λέει,
Όπου το λέει σώνεται κι όπου τ’ ακούει αγιάζει.

Σχετικό είναι και το βίντεο που έχει "γράψει" ο Σπύρος Σκορδίλης,  τον Απρίλη του 1991, όπου το ίδιο τραγούδι αποδίδει η μάνα του κάμεραμαν, Μαρία Σκορδίλη και η Μάρω Πουλημένου - Δαφνή (Κουέλου) στους Κυνοπιάστες. Να σημειώσουμε ότι το τραγούδι αυτό αποδίδονταν σε όλη τη διάρκεια της Σαρακοστής, στο μάζεμα της ελιάς, στην φροντίδα των αμπελιών, στο φύτεμα της πατάτας, στα πεζούλια των γειτονιών, παντού!


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου