Παρασκευή 25 Μαΐου 2012

Καταπληκτικά σχέδια δράσης από μαθητές του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας με έδρα το Δ.Σ. Κυνοπιαστών

Τα έξι Σχέδια Δράσης που επεξεργάστηκαν στο πλαίσιο της φοίτησής τους παρουσιάζουν οι μαθητές του απογευματινού Γυμνάσιου Ενηλίκων. Οι εκπαιδευόμενοι του «Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας» Κέρκυρας θα παρουσιάσουν τα σχέδια αυτά Τρίτη 29 Μαϊου στις 17.30 στο Σχολικό Συγκρότημα Κυνοπιαστών.
Πρόκειται για τα θέματα: «Άγνωστες Ομορφιές της Κέρκυρας/places2b», «Η Ιστορία του Ρεμπέτικου Τραγουδιού», «Η Ιστορία του Τάγκο», «Η Τέχνη του Ψησίματος», «Μπορώ και Χωρίς Ευρώ» και «Το Κεδροδάσος της Λιμνοθάλασσας Κορισσίων», τα οποία μελέτησαν στο Κεντρικό Σχολείο Κυνοπιαστών αλλά και στο Παράρτημα Λευκίμμης, που λειτούργησε φέτος για πρώτη φορά. Θα ακολουθήσει έμπρακτη επίδειξη των ψηστικών ικανοτήτων των συμμετεχόντων.
Τα 58 Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας (ΣΔΕ) και τα 35 Παραρτήματα αυτών που λειτούργησαν κατά το φετινό σχολικό έτος 2011-2012 σε όλη τη χώρα αποτελούν ένα καινοτόμο εκπαιδευτικό πρόγραμμα από το 1997. Απευθύνονται σε άτομα 18 ετών και άνω που έχουν μόνο Απολυτήριο Δημοτικού Σχολείου και θέλουν να ολοκληρώσουν την 9ετή υποχρεωτική εκπαίδευσή τους με την απόκτηση του Απολυτηρίου Γυμνασίου χωρίς εξετάσεις και με διετή φοίτηση.





Κυριακή 20 Μαΐου 2012

Συγκινητική εκδήλωση - πνευματικό μνημόσυνο για τον παπα ΚΩΣΤΑ ΣΟΥΡΒΙΝΟ, ένα χρόνο από την εκδημία του

ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 26 ΜΑΪΟΥ,  ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ Ι.Μ. 


«Ο μακαριστός παπα Κώστας ως Ιερέας πνευματικός πατέρας και ως θεματοφύλακας  της παράδοσης, μέσα από τα μάτια των πνευματικών του παιδιών» ήταν το θέμα εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε με εντυπωσιακή επιτυχία, το Σάββατο 26 Μαΐου 2012 και ώρα 8 το απόγευμα, στο Πνευματικό Κέντρο της Μητροπόλεως (οδός Ακαδημίας 2).
Την εκδήλωση τιμής και μνήμης του παπα Κώστα, ένα χρόνο μετά την κοίμησή του, οργάνωσαν τα πνευματικά παιδιά και τελούσε υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητροπόλεως και με την ευλογία του Σεβ. Μητροπολίτη κΝΕΚΤΑΡΙΟΥ, τον οποίο εκπροσώπησε και απηύθυνε χαιρετισμό ο π. Γεώργος Βλάχος (φωτο κάτω - εκ των τριών- αριστερά).
Χαιρετισμό απηύθυνε επίσης ο π. Νικόλαος εκ μέρους του Αρχιεπισκόπου των Καθολικών Κέρκυρας.
Την εκδήλωση προλόγισε και παρουσίασε ο εκδότης της  εφημερίδας "Η Κέρκυρα Σήμερα" πρώην Νομάρχης Κέρκυρας, Στέφανος Πουλημένος, αναφέροντας τα εξής:


Σεβαστοί Πατέρες, κυρίες και κύριοι,
Η αποψινή εκδήλωση τιμής και μνήμης αφιερωμένη στον παπα Κώστα Σουρβίνο, που μου προτάθηκε να συντονίσω και παρουσιάσω, δεν είναι κάτι συνηθισμένο στην ζωή της εκκλησίας μας και της κοινωνίας μας ευρύτερα.
Ο κανόνας είναι, όταν φεύγει από τη ζωή ένας ταπεινός ιερέας, να τον θυμούνται σε τακτά χρονικά διαστήματα – στο εξάμηνο, στο χρόνο… - οι δικοί του άνθρωποι και πολλοί απ’ αυτούς που είχαν μια άμεση, στενή και συχνή σχέση και επαφή μαζί του, με την τέλεση ενός κλασικού τύπου μνημοσύνου.
Ετσι, διερωτάται κανείς:  
Τί είναι εκείνο, που πέρα από μνημόσυνο στο χωριό του προχθές και σήμερα το πρωί στην εκκλησία του Αγ. Σπυρίδωνα, μας φέρνει σήμερα εδώ; Τί δηλώνει αυτή η εκδήλωση και σε τί αποσκοπεί;
Η απάντηση, νομίζω, δεν είναι δύσκολη…
Ο παπαΚώστας είναι περίπτωση που ξεφεύγει από τον κανόνα. Όχι γιατί επεδίωξε ο ίδιος να ξεχωρίζει ενόσω ζούσε, αλλά γιατί είχε μια σπάνια αίσθηση του καθήκοντος, μια διαφορετική αντίληψη της αποστολής του στην εκκλησία και την κοινωνία.
Ο παπα Κώστας Σουρβίνος:
  • Στέκεται ψηλά στη συνείδηση όλων μας, γιατί έκανε τρόπο ζωής την ταπείνωση.
  • Μιλάμε με θερμά λόγια και υψηλά νοήματα στη μνήμη του, γιατί βίωσε την απλότητα και τη σεμνότητα.
  • Εκφράζουμε αισθήματα αγάπης, γιατί υπήρξε ο ίδιος η προσωποποίηση της καλοσύνης και της πραότητας.
  • Κάνουμε πλούσιες αναφορές στο ποιμαντικό και πνευματικό του έργο, γιατί υπήρξε πάντων διάκονος.
  • Επαινούμε το έργο του στην καταγραφή, διάσωση, ανάδειξη και διάδοση της κερκυραϊκής ψαλτικής, γιατί υπήρξε για 10ετίες ο μοναχικός ακάματος εργάτης της. Γιατί αποδείχτηκε το έργο του πραγματική κιβωτός μιας κινδυνεύουσας με αφανισμό, παράδοσης αιώνων. Μιας παράδοσης, η οποία διασωθείσα από τον κατακλυσμό ακουσμάτων, ήχων και μελωδιών που μας ήρθαν από ανατολή και δύση, αποτελεί πλέον αναπόσπαστο στοιχείο της μοναδικότητας της - καθ’ όλα ορθόδοξης και ελληνικής - κερκυραϊκής ταυτότητας. Της ταυτότητας που διαμορφώθηκε στην μακρά ιστορική πορεία του τόπου και την οποία έχουμε χρέος, ως κόρην οφθαλμού, να διαφυλάξουμε.
Αυτή είναι και η μεγάλη παρακαταθήκη που άφησε προς όλους μας φεύγοντας απ’ αυτή τη ζωή ο παπαΚώστας. Και είναι ευχής έργο που η Μητρόπολή μας έκανε πράξη, λίγους μόλις μήνες από την εκδημία του, αυτό που είχε τάξει σκοπό ζωής του.
Αναφέρομαι στην έκδοση για την Κερκυραϊκή Ψαλτική, που επιτρέπει -τώρα πια - την οργανωμένη διδασκαλία της και τη διάδοσή της, για να μείνει ζωντανή στους αιώνες.
Αυτοί είναι συνοπτικά οι λόγοι που τα πνευματικά του παιδιά και η οικογένειά του, με τις ευλογίες του Μητροπολίτη μας, οργανώνουν την αποψινή εκδήλωση.
Αμέσως μετά, την μαρτυρία τους για τον παπα Κώστα κατέθεσαν με εντυπωσιακή πληρότητα και πιστότητα:



  • Ο πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Αυθίνος (εφημέριος του Ι.Ν. Αγ. Ελευθερίου Χαλανδρίου Αθηνών - φωτο πάνω στο κέντρο), 
  • Ο αρχιμανδρίτης π. Χρυσόστομος Κουτσούρης (εφημέριος του Ι.Ν. Υ.Θ. Ελεούσας Κυνοπιαστών - φωτο πάνω, δεξιά) και 
  • Ο κ. Παναγιώτης Χασαπιάνος, μουσικός και εκ των πνευματικών παιδιών του τιμώμενου (φωτο δεξιά).
Την εκδήλωση έκλεισε ο Χορός Κερκυραϊκής Ψαλτικής υπό τον κ. Γεώργιο Μπογδάνο, που απέδωσε αντιπροσωπευτικούς ύμνους στο κερκυραϊκό μουσικό ιδίωμα, της ψαλτικής, που τόσο αγάπησε και υπηρέτησε μέχρι τέλους, ο μακαριστός παπα Kώστας.
Δείτε στο παρακάτω link: 
 http://koskinad.blogspot.com/2012/05/blog-post_27.html 
τα βίντεο από όλη την εκδήλωση.

Σημείωση: Στη στήλη ΑΡΘΡΑ, στο άνοιγμα του blog μας, είναι αναρτημένα σχετικά κείμενα του Μουσικού Παναγιώτη Χασαπιάνου και του Σπύρου Σωτ. Πουλημένου, με ένθετο βίντεο στο οποίο ο μακαριστός παπα Κώστας μιλάει για τη ζωή και το έργο του.
 

Σάββατο 19 Μαΐου 2012

Εμπνευσμένα από τους Κυνοπιάστες (το 1863) τρία από τα έργα (υδατογραφίες) του ΄Εντουαρντ Ληρ

ΕΚΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ, ΓΙΑ ΤΑ 200 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ


Kερκυραϊκό τοπίο από τη θέση Πάνω Πηγάδι Κυνοπιαστών - Δεξιά η ένδειξη: Κυνοπιάστες , 1η Απριλίου 1863




Edward Lear
Ο Άγγλος λογοτέχνης, περιηγητής και ζωγράφος ΄Εντουαρντ Ληρ - τα 200 χρόνια από την γέννηση του οποίου γιορτάζονται εφέτος στην Κέρκυρα - κατά τη 10ετία 1856 - 1866, έζησε για μεγάλες περιόδους στο νησί μας, που η ομορφιά του τον είχε μαγέψει, για το λόγο κυρίως ότι εδώ ζούσαν πολλές οικογένειες συμπατριωτών του, με τους οποίους ερχόταν σε τακτική επαφή.
Τα τέλη Μαρτίου του 1863, επισκεπτόμενος την ύπαιθρο Κέρκυρα, ο δρόμος τον έφερε στο αρχοντικό Βιλλέτα - πρώην Αλταβίλλα - Χαλικιόπουλου - στους Κυνοπιάστες. Πρόκειται για τη γνωστή στο χωριό, Λότζα, όπου εκείνη την εποχή διέμεναν ΄Αγγλοι, οι οποίοι τον φιλοξένησαν.
Ο Ληρ, από τον πανέμορφο κήπο της Λότζας, είδε σε μικρή απόσταση, να πηγαινοέρχονται γυναίκες του χωριού, που μετέφεραν στο κεφάλι τους ξέστες με νερό, από το κοντινό κοινοτικό Πάνω Πηγάδι.
Το θέμα ενέπνευσε τον ποιητή και ζωγράφο, που ακολουθώντας τα χνάρια τους, βρέθηκε στην πλαγιά ενός λόφου πάνω από το πηγάδι, απ΄όπου μια καταπληκτική θέα πρόβαλε μπροστά του. Σε πρώτο πλάνο το πηγάδι, ανάμεσα σε ελιές και ψηλόκορμα κυπαρίσσια και στο βάθος η πόλη της Κέρκυρας και το Παλιό Φρούριο.

Γυναίκες παίρνουν νερό από το Πάνω Πηγάδι των Κυνοπιαστών
 Στάθηκε κάτω από μια γέρικη ελιά που υπάρχει και σήμερα, και την 1η Απριλίου 1863 ζωγράφησε τρεις πίνακές του, γράφοντας με το χέρι του Κυνοπιάστες και την ημερομηνία.
Φωτογραφίες των τριών υδατογραφιών του περιλαμβάνονται στην έκδοση EDWARD LEAR - THE CORFU YEARS.
Κυνοπιάστες: Υδατογραφία του Εντουαρντ Ληρ (1863) με την πόλη και το παλαιό φρούριο στο βάθος.
Η έκθεση για τον 'Εντουαρντ Λήρ στην Κέρκυρα

Σχέδια, ακουαρέλες χαρακτικά και ελαιογραφίες τοπίων από τα Ιόνια νησιά, όπως τα ζωγράφισε ο Βρετανός ζωγράφος και ποιητής 'Εντουαρντ Ληρ, στα μέσα του 19ου αιώνα, εκτίθενται από τις 25 Μαϊου, στο Μουσείο Ασιατικής Τέχνης της Κέρκυρας.

Η έκθεση «O Edward Lear και τα Ιόνια νησιά» πραγματοποιείται με αφορμή την επέτειο των διακοσίων χρόνων από την γέννηση του Ληρ (1812-1888).
Μια αδιόρατη μελαγχολία και αρκετή δόση ρομαντισμού, κρύβονται μέσα στα παρθένα πράσινα τοπία γεμάτα από κυπαρίσσια και ελιές καθώς και στην ήρεμη θάλασσα των Ιονίων νήσων, όπως τα απέδωσε με τον χρωστήρα του ο Εντουαρντ Ληρ, ο οποίος πρωτοαντίκρισε τα νησιά του Ιονίου, το 1848.
Εγκαταστάθηκε στην Κέρκυρα και την αγάπησε σε βαθμό που έγραψε ότι «κανένα άλλο μέρος στον κόσμο δεν μπορεί να έχει τόση ομορφιά και τόση ποικιλία ομορφιάς».

Κερκυραϊκό τοπίο σε ελαιογραφία του Έντουαρντ Ληρ
Ο καλλιτέχνης ήταν γνωστός στην πατρίδα του για ποιήματα και γραπτά με παραδοξολογίες και έργα, με ζωολογικού τύπου απεικονίσεις. Ωστόσο τα τοπία από τις εξορμήσεις του στη Μεσόγειο ήταν εκείνο το είδος καλλιτεχνικής παραγωγής που του εξασφάλιζε τα προς το ζην. Παρά την εύθραυστη υγεία του και την ταλανισμένη ψυχοσύνθεσή του ταξίδεψε κάτω από δύσκολες συνθήκες στην Ελλάδα του 19ου αιώνα φιλοτεχνώντας προσχέδια, που προορίζονταν να αποτελέσουν τη βάση για ακουαρέλες ή ελαιογραφίες κατά παραγγελία. Τα έργα αυτά μαζί με αντίστοιχες απεικονίσεις άλλων τοπιογράφων, επιστολικά δελτάρια, ταξιδιωτικές αφηγήσεις, και το αυξημένο ενδιαφέρον για τη λαογραφία στα πλαίσια του οριενταλισμού του 19ου αιώνα, συνέβαλαν αποφασιστικά στην γνωριμία του ευρωπαϊκού κοινού με τα νησιά του Ιονίου.
«Αυτή τη μοναδική σχέση του ευρωπαϊκού και παγκόσμιου κοινού με το Ιόνιο φιλοδοξεί να αναβιώσει η παρούσα έκθεση» σημειώνει η διευθύντρια του μουσείου και επιμελήτρια της έκθεσης, Δέσποινα Ζερνιώτη.
Τα έργα προέρχονται από μουσεία και ιδιωτικές συλλογές της Ελλάδας και του εξωτερικού.
Χορηγοί της έκθεσης τα ιδρύματα Α.Γ.Λεβέντη, Μποδοσάκη και Ιωάννου Φ. Κωστoπούλου και η διάρκειά της είναι έως τέλος Αυγούστου.
Νατ. Δ.

Ποιός ήταν ο Εντουαρντ Ληρ

Γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1812 και πέθανε στο Σαν Ρέμο της Ιταλίας το 1888. Η καταγωγή του ήταν από τη Δανία. Παρά το ότι, στα 19 του χρόνια, ως υπάλληλος της Ζωολογικής Εταιρείας του Λονδίνου, φιλοτέχνησε ένα από τα πρώτα βιβλία με εικόνες που εκδόθηκαν για πουλιά και ζώα ("The Family of the Psittacidae", 1832), ο Ληρ έγινε περισσότερο γνωστός για τα εικονογραφημένα βιβλία του με χιουμοριστικά ποιήματα και ιστορίες (limerics), μεταξύ των οποίων τα: "A Book of Nonsense" (1846), "Nonsense Songs" (1871), "Laughable Lyrics" (1877), κ.ά. Μετά το 1840 ο Ληρ αφιέρωσε αρκετό χρόνο στην τοπιογραφία, ταξιδεύοντας σε χώρες της Μεσογείου και δημοσιεύοντας κατά διαστήματα εικονογραφημένα βιβλία με τις εντυπώσεις των ταξιδιών του. Το πρώτο βιβλίο αυτής της σειράς ήταν αφιερωμένο στη Ρώμη και τα περίχωρά της, και ακολούθησαν πορτρέτα της Ελλάδας, της Αλβανίας και των Ιονίων Νήσων. Σε ηλικία 52 ετών, το 1864, αποφασίζει για λόγους υγείας να επισκεφθεί την Κρήτη. Αποτέλεσμα αυτού του ταξιδιού είναι το περίφημο "Κρητικό ημερολόγιό" του ("The Cretan Journal").

΄Eβρισκε διέξοδο στις εξοχές της Κέρκυρας

 O Εντμουντ Κίλι στο βιβλίο του "Αναπλάθοντας τον παράδεισο'' (Inventing Paradise)- γράφει για τις δυσκολίες ένταξης του Eντουαρντ Ληρ στον κύκλο των συμπατριωτών του που ζούσαν στην Κέρκυρα, για τα συναισθήματα μελαγχολίας και αποξένωσης που βίωνε και που τον οδηγούσαν ως την κατάθλιψη, και για την διέξοδο που έβρισκε στις εξοχές της Κέρκυρας:Το γεγονός ότι ο Ληρ έμενε στην Κέρκυρα για παρατεταμένες περιόδους κατά τη δεκαετία 1856-1866 οφειλόταν στο ότι εκεί είχε βρει αρκετούς συμπατριώτες του, μέλη της βρετανικής κοινότητας, που στάθηκαν πάτρωνες της τέχνης του. Όμως ο Ληρ, ως αυτοδίδακτος καλλιτέχνης, που προτιμούσε να ταξιδεύει μόνος και να βλέπει τα πράγματα όπως ακριβώς ήταν, δεν μπορούσε να ενταχθεί ολοκληρωτικά σ' αυτό το κύκλωμα των Βρετανών αποικιοκρατών της ανώτερης τάξης (μολονότι αρεσκόταν κάπου - κάπου να περιγράφει τον εαυτό του ως «Εγγλέζο τζέντλεμαν», όπως σχολιάζει ο Φίλιπ Σέραρντ στον πρόλογο του βιβλίου του Έντουαρντ Ληρ: Τα χρόνια της Κέρκυρας, αν υπήρχε κάτι που δεν έκανε ποτέ αυτή η κλειστή, σχεδόν αυτιστική κοινωνία, τούτο ήταν «να μειώσουν εαυτούς προσπαθώντας στο ελάχιστο να κατανοήσουν το λαό που "κηδεμόνευαν" ως αυτόκλητοι προστάτες, όπως πολύ εύστοχα το έθεσε ένας Βρετανός παρατηρητής της εποχής, "δεν υπήρχε καμία απολύτως συμπάθεια ανάμεσα στους Έλληνες και τους Βρετανούς: εκείνοι μας αντιμετωπίζουν με απόλυτη περιφρόνηση και εμείς τους βλέπουμε σαν όντα μία βαθμίδα ανώτερα από τα γαϊδούρια"».

Ο Ληρ μπορεί να εξαρτιόταν απ' αυτή τη μικρή κοινωνία για τα προς το ζην, όμως είναι σαφές τόσο από τις επιστολές και τα ημερολόγια του όσο και από τους πίνακές του ότι ένιωθε ολοένα και πιο αποξενωμένος από τους συμπατριώτες του και την κοινωνική ζωή τους και αναζητούσε διέξοδο στην απεικόνιση της φυσικής ζωής, που ικανοποιούσε πολύ περισσότερο την ποιητική του ευαισθησία: τις κοιλάδες, τα βουνά, τις απόκρημνες ακτές του νησιού και τους ανθρώπους που το κατοικούσαν. Όποτε η κατάθλιψη του γινόταν ανυπόφορη, ένιωθε έντονη την ανάγκη να αποσυρθεί στην ύπαιθρο.
Κατά τη δεύτερη πολύμηνη διαμονή του στην Κέρκυρα, από το χειμώνα του 1861 ως το τέλος της άνοιξης του 1862, ο Ληρ ξεκινάει με ευφορία: «Το νησί είναι ωραιότερο από ποτέ & δεν μπορώ να φανταστώ πιο παραμυθένια θέα ή τελειότερο ελληνικό τοπίο» - έτσι γράφει στην Έμιλι, σύζυγο του λόρδου Άλφρεντ Τένισον. Όμως, καθώς ο χειμώνας προχωράει, παρά το σκληρό του πρόγραμμα, που αρχίζει —όσο κι αν αυτό ξαφνιάζει— με τη μελέτη των νέων ελληνικών από τις πέντε ή έξι ως τις οχτώ το πρωί, τα ημερολόγια του φανερώνουν μία μελαγχολία που συνεχώς βαθαίνει. Η παραμονή των Χριστουγέννων είναι μία «στενάχωρη μέρα — αλλά και πότε δεν ένιωθα στεναχώρια το χειμώνα ή, εδώ που τα λέμε, σ' όποιον τόπο κατέληγα να εγκατασταθώ».
Λιγο μετά αναφέρεται και η επίσκεψή του στους Κυνοπιάστες, όπου την Πρωταπριλιά του 1863 ζωγράφισε τρία από τα έργα του. 


Δευτέρα 14 Μαΐου 2012

Η μουσική και χορωδιακή παράδοση των Κυνοπιαστών

Η Χορωδία των Κυνοπιαστών στο πανηγύρι των Αγ. Πάντων, στους Σιναράδες, το 1933
Η μουσική και χορωδιακή παράδοση των Κυνοπιαστών χάνεται στα βάθη του χρόνου. Μολονότι ελάχιστα γραπτά ντοκουμέντα διαθέτουμε από το μακρινό παρελθόν, η ζωντανή προφορική παράδοση  του τόπου, μαρτυρεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έναν απίστευτο πλούτο, ανάλογο μ’ αυτόν που βρίσκει κανείς σε πολλούς οικισμούς της κερκυραϊκής υπαίθρου.
Τα παλαιότερα τραγούδια της τοπικής παράδοσης, αναφέρονται στον λεγόμενο “ακριτικό κύκλο”, με αφετηρία στη μέση βυζαντινή περίοδο, δηλαδή, πριν 10 και πλέον αιώνες. Πρόκειται για τραγούδια που βασίζονται σε λαϊκά ποιήματα με ιστορίες και θρύλους από τη ζωή των ακριτών της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Ο αρχέγονος χορός – κυρίως γυναικών – αποδίδει απλά και ρυθμικά, χορεύοντας ταυτόχρονα, τα τραγούδια αυτής της κατηγορίας, όπως “ο Κωνσταντίνος ο μικρός”, ο “Γαζιανάκης” κ.ά. που με το χρόνο εμπλουτίζονται μουσικά.
Αργότερα προστίθενται τραγούδια με θέματα απ’ όλες τις εκδηλώσεις της ζωής των ανθρώπων του χωριού. Το γάμο και ευρύτερα τις εκδηλώσεις χαράς, τις γιορτές και τα πανηγύρια, τις λύπες με τα μοιρολόγια, την ξενιτιά, την εργασία, την αγροτική ζωή κ.ά. Πολλά από τα τραγούδια που αποδίδονται από άντρες και γυναίκες, χωρίς γνώση μουσικής, αλλά με ό,τι ακούοντας έχουν καταγράψει ως βίωμά τους, συνοδεύονται αρχικά από παμπάλαια μουσικά όργανα. Την ασκομαντούρα (τον αρχαίο άσκαυλο) και τα ταμπουρλονιάκαρα, όπως αναφέρει στα «Λαογραφικά της Κέρκυρας» ο Γεράσιμος Χυτήρης.
Τα όργανα αυτά σταδιακά αντικαθίστανται από τα τέλη του 19ου αιώνα και αρχές του 20ού, από το βιολί και την κιθάρα, στα οποία πιό πρόσφατα προστίθεται και το ακορντεόν.

Η ορχήστρα των Κυνοπιαστών (Σπ. Πουλημένος και Σωκράτης Σουρβίνος στο βιολί και Λευτέρης Σουρβίνος στην κιθάρα) τον 15Αύγουστο του 1937, σε γιορτή στην πλατεία του χωριού

Η μουσική διδασκαλία και τα πρώτα μουσικά σχήματα

1948: Διδασκαλία χορωδιακής μουσικής στους Κυνοπιάστες
Πολλοί Κυνοπιαστινοί μάθαιναν τα όργανα αυτά είτε με τη βοήθεια πρακτικών δασκάλων, είτε μόνοι τους, βασισμένοι στα μουσικά ακούσματα που είχαν από παιδιά.
Φωτογραφίες από τις αρχές του 20ου αιώνα και μετέπειτα, μαρτυρούν την ύπαρξη διαφόρων μουσικών και χορωδιακών σχημάτων στους Κυνοπιάστες, που ήταν μέρος της πλούσιας και αδιάκοπα ζωντανής παράδοσης που έφτασε ως τις μέρες μας.
Στην περίοδο του μεσοπολέμου – ανάμεσα στον Α΄και το Β΄ παγκόσμιο πόλεμο - διαδίδεται και στους Κυνοπιάστες, παράλληλα με το παραδοσιακό – πολυφωνικό και μή – και το έντεχνο χορωδιακό τραγούδι. Είναι η εποχή κατά την οποία το χωριό δέχεται την επίδραση της μουσικής διδασκαλίας, που παρέχεται στη Φιλαρμονική του γειτονικού χωριού, του Γαστουριού, ενώ δάσκαλος μουσικής από την πόλη ο Ν. Μανέτας, διδάσκει και διευθύνει την τοπική χορωδία. Την ύπαρξή της και την δράση της και έξω από τα όρια των Κυνοπιαστών, μαρτυρεί φωτογραφία της χορωδίας αυτής στο πανηγύρι των Αγίων Πάντων στους Σιναράδες το 1933, με το μαέστρο της το Ν. Μανέτα (φωτό πρώτη πάνω).
Κυνοπιαστινοί λαϊκοί οργανοπαίχτες
Kυνοπιαστινοί οργανοπαίχτες, συνοδεύουν γαμήλια πομπή προς την εκκλησία

1955: Ο Σπύρος Πουλημένος (Καλοκαρδάρης) στο βιολί και
ο Παναγιώτης Πουλημένος (Κανούλης) στην κιθάρα
Την ίδια περίοδο και λίγο αργότερα, βρίσκουμε πολλούς Κυνοπιαστινούς, αριστοτέχνες στο βιολί και την κιθάρα, όπως ο Κώστας Πουλημένος (Νταντής), ο Σωκράτης Σουρβίνος (Γαρμπής), ο Σπύρος Ν. Πουλημένος (Καλοκαρδάρης), ο Λευτέρης Σουρβίνος (Μπίμπης), ο Νίκος Σουρβίνος (Μπίμπης) ο Παναγιώτης Πουλημένος (Κανούλης) και πολλοί ακόμη στα μεταπολεμικά χρόνια.
Πληροφορίες που φτάνουν ως τις μέρες μας, μιλούν για απίστευτα γλέντια που οργανώνονταν στο χωριό και στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης, με κάθε αφορμή και κυρίως στους γάμους, τα πανηγύρια και τις γιορτές της αποκριάς.

Η τετράφωνη ανδρική Χορωδία των Κυνοπιαστών στο Γαστούρι το 1984

Στους γάμους και τις απόκριες

Ο Σπ. Σκιαδόπουλος (Νόρης) τραγουδάει σε γαμήλιο γλέντι
Ειδικά στους γάμους, γυναίκες των Κυνοπιαστών συμμετείχαν τραγουδώντας σε όλες τις γαμήλιες τελετές (προικιά, στόλισμα της νύφης, στρώσιμο του νυφικού κρεβατιού, κ.ά.) ενώ την τελευταία Κυριακή της αποκριάς, ο “Γαζιανάκης” είχε την… τιμητική του, με τρεις ταυτόχρονα χορούς. Στου Μπρέτζα (γειτονιά Αγ. Σπυρίδωνα), στην πλατεία του χωριού και στου Μάζη (στο παλιό χωριό).
Πρωτοχορευτές ή πρωτοχορεύτριες έσερναν το χορό και απέδιδαν μελωδικά τους στίχους του τραγουδιού, τους οποίους επαναλάμβαναν ρυθμικά χορεύοντας, πολλοί ακόμη Κυνοπιαστινοί, άντρες και γυναίκες.  Η παράδοση αυτή διατηρήθηκε μέχρι το 1962 και αναβίωσε 50 χρόνια μετά, από τον Πολυφωνικό Χορό Κυνοπιαστών “Γειτονία”.
Άφησαν εποχή με το τραγούδι – χορό του  “Γαζιανάκη” ο Σπύρος Ανυφαντής (Μπρέτζας), ο Κώστας Σκιαδόπουλος (Νιόκος), η Ελένη Παϊπέτη, ο Σπύρος Σκιαδόπουλος (Νόρης), η Ουρανία Μάζη, η Αγγελίνα Τσαγκαρόπουλου, η Αλίκη Μάζη, η Ελένη Μαζαράκη (Φοντζιόλα) κ.ά.

Η Εκκλησιαστική Χορωδία
Kυνοπιαστινοί Χορωδοί σε λιτανεία της πόλης το 1960, υπό τον Γιάννη Σουρβίνο (Τζάννη)


 Κυνοπιάστες 1962: Στη λιτανεία της Ανάστασης
Παράλληλα με τα τραγούδια της λαϊκής παράδοσης, στους Κυνοπιάστες αναπτύχθηκε και καλλιεργήθηκε από την προπολεμική περίοδο και η εκκλησιαστική χορωδιακή μουσική, βασισμένη στην ευρωπαϊκή τετραφωνία, ενώ στο επίπεδο της ψαλτικής, είχαμε πριν την εισαγωγή της βυζαντινής και την τοπική εκδοχή της, δίφωνη ή τρννη ﷽﷽﷽﷽﷽﷽ Γιγισιαστικκοι μετίφωνη. 
Πρόκειται για την κερκυραϊκή ψαλτική που κατέγραψε και διέσωσε – εργαζόμενος με απίστευτη επιμονή και επιμέλεια για το σκοπό αυτό, επί 25 χρόνια - ο παπα Κώστας Σουρβίνος.
Η εκκλησιαστική χορωδία του χωριού είχε μια πορεία ακμής αλλά και προβλημάτων, που οδηγούσαν συχνά σε αλλαγές του μαέστρου της, της σύνθεσής της, αλλά και της μελωδικής ερμηνείας.
Κυνοπιάστες, 15 Αυγούστου 1957. Η Εκκλησιαστική Χορωδία συνοδεύει τον Επιτάφιο της Θεοτόκου. 
Ανάμεσα στους μαέστρους που έβαλαν τη σφραγίδα τους με την παρουσία και την προσφορά τους την εκκλησιαστική  χορωδία των Κυνοπιαστών, αναφέρονται τα ονόματα του Παναγιώτη Σπίνουλα, του Γιάννη Σουρβίνου (Τζάννη), του Γιώργη Μάζη, του Γιώργου Αρκούδη, του Κώστα Πουλημένου, της Αρτεμης Πουλημένου και τελευταία της Σταματίνας Καρύδη.
Η Εκκλησιαστική Χορωδία στην τελετή της Ανάστασης 2012
Η Σταματίνα Καρύδη, από τα τέλη του 2011, διδάσκει την κερκυραϊκή εκδοχή της εκκλησιακής τετραφωνίας, με εντυπωσιακά αποτελέσματα, όπως διαπιστώθηκε με την απόδοση των αναστάσιν﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽τιλαρμονικαναφέρονται κοι μετάσιμων ύμνων και όχι μόνο.

Η Φιλαρμονική Κυνοπιαστών

Η Φιλαρμονική Κυνοπιαστών το 1970,  για τα κάλαντα στον Αη Προκόπη
Μέσα σ’ αυτό το γόνιμο έδαφος, ευδοκίμησε το 1966 και η προσπάθεια ίδρυσης Φιλαρμονικής στους Κυνοπιάστες, με πρωτοπόρους τους χορωδούς της εποχής αλλά και μουσικούς που είχαν μαθητεύσει στη Φιλαρμονική Γαστουρίου.
Πρώτος δάσκαλος και μαέστρος της Φιλαρμονικής Κυνοπιαστών, ήταν ο Γαστουριώτης Βασίλης Κρητικός (Σκανδάλης), που ήταν ιδιαίτερα αγαπητός και στους Κυνοπιάστες.
Βοηθός του, στην πρώτη του προσπάθεια, ήταν ο Ανδρέας Πίκουλας, που έφυγε πρόωρα από τη ζωή.
Το Βασίλη Κρητικό δια΄﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽τμη Πουλημκή χορωδία, δημιουργεδέχτηκε από τα τέλη της 10ετίας του 1970, ο Κυνοπιαστινός δάσκαλος και μαέστρος Γιώργος Αρκούδης, που ηγείται του μουσικού σώματος ως τις μέρες μας.
Η μπάντα της Φιλαρμονικής Κυνοπιαστών στον
Επιτάφιο της Θεοτόκου, το 15Αύγουστο του 2010
Από τις τάξεις της Φιλαρμονικής Κυνοπιαστών έχουν περάσει εκατοντάδες μαθητές – μουσικοί, ενώ σήμερα ενεργό συμμετοχή στην μπάντα της, έχουν περίπου 80 μουσικοί.
Το μουσικό σώμα μετέχει σε όλες τις εθνικές και μεγάλες θρησκευτικές εκδηλώσεις του χωριού, έχει δε και πολλές παρουσίες σε άλλα χωριά της Κέρκυρας, στην πόλη, αλλά και σε εκδηλώσεις έξω από το νησί μας όπως στην Κόρινθο, τους Φιλιάτες Θεσπρωτίας, το Αμύνταιο Φλώρινας και τη Θεσσαλονίκη. Μία φορά δε, το 2001, είχε παρουσία στην ιταλική κωμόπολη Manziana, σε μικρή απόσταση από τη Ρώμη, όπου έδωσε πανηγυρική συναυλία και συμμετείχε σε παρέλαση.
Τα τελευταία χρόνια δίνει ποιοτικές συναυλίες με έργα από το σύγχρονο και κλασικό ρεπερτόριο.
Σε μια απ΄αυτές συμμετείχε και η γνωστή και αγαπητή σε όλους ερμηνεύτρια Κλειώ Δενάρδου, που αποθεώθηκε από το κοινό.

Η Παιδική Χορωδία

1996: Ο Κώστας Πουλημένος διευθύνει την Παιδική Χορωδία
Περί το 1990, η τοπική Ενορία, παρ΄﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽τμη Πουλημκή χορωδία, δημιουργεάλληλα με την μικτή εκκλησιαστική χορωδία, δημιουργεί και παιδική χορωδία που φτάνει σε αριθμό και τα 50 παιδιά. 
Μαέστρος της ο Κώστας Γ. Πουλημένος (φωτο). 
Δώδεκα χρόνια μετά, το έτος 2002, την παιδική χορωδία της Ενορίας θα διευθύνει η 18χρονη, τότε, κόρη του, ΄Αρτεμη Πουλημένου, που από το 2007 είναι πλέον Πτυχιούχος του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου.
2011: Η Παιδική Χορωδία Κυνοπιαστών σε διεύθυνση Δήμητρας Καλογεροπούλου
Ο πρόσληψή της ως αναπληρώτριας στην εκπαίδευση, την πήρε προσωρινά στην Ηπειρο και έτσι την Παιδική Χορωδία ανέλαβε η επίσης Πτυχιούχος του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου, Δήμητρα Καλογεροπούλου (συζ. Γ. Σουρβίνου), που από ετών ήταν και μαέστρος της Δημοτικής Χορωδίας ΔΗΜΟΔΟΚΟΣ, με εντυπωσιακές επιδόσεις.

Νεανικά μουσικά σχήματα

Στο δεύτερο μισό της 10ετίας του 1990, ο ταλαντούχος νεαρός μουσικός Σπύρος Προσωπάρης – σημερινός μαέστρος της ιστορικής Παλιάς Φιλαρμονικής (ΦΕΚ) -  οργανώνει την μπαντίνα της Φιλαρμονικής του χωριού, τους “Φιλόμουσους Νέους” που δίνουν εκτός των άλλων και μια επιτυχημένη συναυλία στο Δημοτικό Θέατρο.
Από τα μέσα της 10ετίας του 2000, η Ενορία δημιουργεί και στηρίζει σχολή εγχόρδων, στην οποία φοιτούν πολλά παιδιά του χωριού και της ευρύτερης περιοχής.

Ο Πολυφωνικός Χορός «ΓΕΙΤΟΝίΑ»

Ο Πολυφωνικός Χορός Κυνοπιαστών "Γειτονία",στους Καστελλάνους Μ. (1η Απριλίου 2012)
Στις αρχές του 2011, δημιουργείται ο Πολυφωνικός Χορός Κυνοπιαστών “Γειτονία” που συντονίζει ο καταξιωμένος Κυνοπιαστινός χορωδός Γιώργος Ανυφαντής, με στόχο τη διάσωση, ανάδοση των γνδημιουργεάδειξη, προβολή και διάδοση των τραγουδιών της πλούσιας, αλλά εν πολλοίς αγνοημένης, παράδοσης της υπαίθρου Κέρκυρας. Τη λαογραφική έρευνα και τεκμηρίωση επιχειρεί ο Στέφανος Πουλημένος. Ο πρώτος χρόνος ζωής του σχήματος καταγράφει μια χωρίς προηγούμενο, αποδοχή και αναγνώριση και γίνεται περιζήτητο, συμμετέχοντας σε πολλές εκδηλώσεις στο χωριό, ευρύτερα στην ύπαιθρο και στην πόλη της Κέρκυρας. 

Και οι ROCK ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ

Τέλος, τον ίδιο χρόνο, δημιουργείται στους Κυνοπιάστες από νέους του χωριού, μουσικούς της Φιλαρμονικής, το συγκρότημα ROCK Διαδρομές, με πολλές εμφανίσεις και σημαντική απήχηση στη νεολαία. 
Πρωταγωνιστής του σχήματος και ερμηνευτας του ﷽﷽﷽τουδιδημιουργεής των τραγουδιών του είναι ο ΄Ακης Χανδρινός







Στη φωτό, από αριστερά, Κωστής Γλυκιώτης, Ευγένιος (Ακης) Χανδρινός, Δημήτρης Τσολάκης και Γιώργος Μέριανος

Φωτογραφικός εμπλουτισμός των τεκμηρίων της χορωδιακής και μουσικής παράδοσης
Με την ανάρτηση του θέματος που αναφέρεται στην μουσική και χορωδιακή παράδοση των Κυνοπιαστών, μας δόθηκαν και άλλα φωτογραφικά τεκμήρια, τα οποία ευχαρίστως παρουσιάζουμε.

Νεαροί Χορωδοί των Κυνοπιαστών στο πανηγύρι του Αη Προκόπη το 1948
Η Εκκλησιαστική Χορωδία Κυνοπιαστών  στον Επιτάφιο της Θεοτόκου, το 15Αύγουστο του 1965
Η Φιλαρμονική των Κυνοπιαστών σε μία από τις πρώτες της εμφανίσεις, - χωρίς στολές - το 1969




Δευτέρα 7 Μαΐου 2012

Τα εκλογικά αποτελέσματα στους Κυνοπιάστες

Χωρίς μεγάλες διαφοροποιήσεις από το γενικό αποτέλεσμα του βουλευτικών εκλογών της 6ης Μαϊου 2012, κατέληξε η καταμέτρηση των ψήφων στα τρία εκλογικά τμήματα των Κυνοπιαστών. Οι εκλογές διεξήχθησαν στο παλιό Δημοτικό Σχολείο του χωριού, σε ήρεμο και πολιτισμένο κλίμα, παρά τη λειψή συγκρότηση των Εφορευτικών Επιτροπών και με απουσία εκλογικών αντιπροσώπων των κομμάτων, που σε άλλες εποχές ήταν "το άγρυπνο μάτι" της εκλογικής διαδικασίας.
Το συνολικό αποτέλεσμα και στα τρία εκλογικά τμήματα των Κυνοπιαστών έχει ως εξής:

Εγγεγραμμένοι 1.783, ψήφισαν 1.085, άκυρα - λευκά 28, έγκυρα 1.057 και έλαβαν:
Γράφημα: εφημερίδα Η ΚΕΡΚΥΡΑ ΣΗΜΕΡΑ
Η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των exit poll στα αθηναϊκά τηλεοπτικά κανάλια προκάλεσε γενική έκπληξη και οι κάτοικοι του χωριού έμειναν στην πλειονότητά τους στα καφενεία ή στα σπίτια τους για να παρακολουθήσουν το εκλογικό αποτέλεσμα, στο νομό και στη χώρα.

Ο Πολυφωνικός Χορός των Κυνοπιαστών

Ο Πολυφωνικός Χορός των Κυνοπιαστών "Γειτονία", δεν έχασε την προγραμματισμένη κυριακάτικη πρόβα του και περί τις 10 το βράδυ, τα μέλη του κατέβηκαν από τα Δαφνάτικα στον κεντρικό δρόμο και στην πλατεία του χωριού, όπου με συντονιστή πάντα το Γιώργο Ανυφαντή, τραγούδησαν το παραδοσιακό κερκυραϊκό τραγούδι "Το Μάη αποφάσισα", δίνοντας μια ευχάριστη νότα στην ιδιαίτερη αυτή βραδιά, κάτι ασυνήθιστο για τα εκλογικά δεδομένα του χωριού και του νησιού.

Παρασκευή 4 Μαΐου 2012

Κωλοφωτιές ή πυγολαμπίδες: Ομορφαίνουν τις νύχτες στο φυσικό περιβάλλον των Κυνοπιαστών

Η κωλοφωτιά ή αλλιώς πυγολαμπίδα (στην Αγγλική firefly) είναι έντομο κολεόπτερο που έχει την δυνατότητα να παράγει φως με βιολογικό τρόπο, το οποίο εκπέμπει από το πίσω μέρος της ουράς της. Παλιά έθιμα σχετίζουν την πυγολαμπίδα με το Πάσχα και κυρίως με το καλοκαίρι. 
Οι πυγολαμπίδες κάνουν την εμφάνιση τους τα βράδια και δημιουργούν με τον φωτισμό τους ένα εξαιρετικό θέαμα σε όσους έχουν την τύχη να τις παρακολουθήσουν. Υπάρχουν πολλά είδη πυγολαμπίδων. Η περίοδος αιχμής της εμφάνισής τους είναι οι βραδιές του Mαϊου και Ιουνίου.
Πολλά είναι τα βιβλία που έχουν γραφτεί για τις πυγολαμπίδες εξηγώντας το σκοπό, την ανατομία και την πορεία του συγκεκριμένου εντόμου στο πέρασμα των χρόνων. 
Ενδιαφέρον παρουσιάζει και ο τρόπος με τον οποίο αμύνεται μια πυγολαμπίδα. Οι αναλαμπές τη νύχτα την καθιστούν ευάλωτη στον εχθρό. Όταν επιτεθεί ένα αρπακτικό, μερικές πυγολαμπίδες αποβάλουν μερικές σταγόνες αίματος σε μια διαδικασία που λέγεται "αντανακλαστική αιμορραγία". Το αίμα περιέχει ένα χημικό το οποίο είναι αηδιαστικό και τοξικό για αρκετά αρπακτικά... 
Από αυτό που εμείς βλέπουμε σε μια πυγολαμπίδα, μόνο το 10% είναι φως , ενώ το υπόλοιπο 90% είναι θερμότητα.
Σημαντική διαδικασία, επίσης ενδιαφέρουσα, είναι και η αναπαραγωγή τους. Κάθε ένα ενήλικο θηλυκό έχει μια έντονη ζωή μερικών εβδομάδων από τότε που θα ζευγαρώσει έως τη στιγμή που θα πεθαίνει.  Τα αυγά, μετά από μερικές εβδομάδες εκκολάπτονται και παραμένουν ως προνύμφες για ένα ή δυο καλοκαίρια επιπλέον. Ως προνύμφες, άλλες τρυπώνουν στο χώμα και άλλες σε φλοιούς δένδρων περιμένοντας την Άνοιξη να εμφανιστούν. Τρέφονται με μικρά σαλιγκάρια, αφού πρώτα τα παραλύσουν και στη συνέχεια τα πιπιλίσουν, αφήνοντάς τα στο τέλος άδεια.
Επιστήμονες από όλο τον κόσμο, μελετούν την διαδικασία συντονισμού των πυγολαμπίδων, καθώς ανάλογα με το τι φως εκπέμπει η μία, ανάλογα λειτουργεί μια άλλη. Διαφορετικό χρώμα, διαφορετικός χρόνος που αναβοσβήνει το φως, αλλά συγχρόνως όλα αυτά γίνονται άψογα οργανωμένα, είτε για άμυνα, είτε για εσωτερική λειτουργία που βοηθάει τις πυγολαμπίδες να ζουν, να τρέφονται, να αναπαράγονται...
Αυτή είναι λοιπόν η κωλοφωτιά ή πυγολαμπίδα.
Στην Ελλάδα την συναντάμε σε αρκετές περιοχές, αλλά πολύ τυχεροί είναι οι κάτοικοι και οι επισκέπτες της Κέρκυρας που τις άγιες ημέρες του Πάσχα απολαμβάνουν ένα μοναδικό θέαμα στην ύπαιθρο του πανέμορφου νησιού μας και φυσικά στους Κυνοπιάστες...
Τέλος, πολλές αναφορές γίνονται και σε ποιήματα για την πυγολαμπίδα.  Παρομοιάζεται σαν το φως μέσα στο σκοτάδι, σαν την ελπίδα για τις  δυσκολίες, τις άσχημες στιγμές τους έθνους μας.
Όπως λέει και ο Κωστής Παλαμάς πολύ εύστοχα... «Στη νυχτιά μας μια πυγολαμπίδα, των αρχαίων η μνήμη, ψευτοφέγγει…»

Πέμπτη 3 Μαΐου 2012

Σκούτζικας: Το σαυροειδές laudakia stellio, ξαναβγήκε από τη χειμερινή κρυψώνα του στις λιθιές και ελιές των Κυνοπιαστών

Νεαρός σκούτζικας στην αυλή σπιτιού στο Μανταλιό Κυνοπιαστών
Με τις πρώτες ζεστές μέρες της άνοιξης, βγαίνουν από την χειμερία νάρκη τους πολλά ερπετά, ανάμεσα στα οποία και ο γνωστός στην Κέρκυρα, σκούτζικας. Το σαυροειδές με την επιστημονική ονομασία Laudakia stellio και παλιότερα Agama stellio, που σε άλλες περιοχές είναι γνωστό ως κροκοδειλάκι, ανήκει στην  οικογένεια Agamidae.

Στις διάφορες περιοχές της Ελλάδας, συναντάται με το όνομα Κουρκούδιαλος, Κουρκουτάς, Κουρκούταβλος, Κασιδιάρης, Άγαμα, Κορκόδειλος, Κρόκα. Η σαύρα αυτή ήταν γνωστή επίσης στους αρχαίους με το όνομα Κρεκύδειλος ή Κερκύδειλος.
Αποτελεί τον μοναδικό Ευρωπαϊκό εκπρόσωπο της οικογένειας της τροπικής σαύρας.
Στην Κέρκυρα ζει σε μεγάλους πληθυσμούς, κυρίως στο μέσο του νησιού, εντοπίζεται ιδιαίτερα στα νότια της πόλης και ειδικά στην περιοχή των Κυνοπιαστών, Γαστουρίου, Αγ. Δέκα, Καστελλάνων Μέσης, Αγ. Προκόπιου, Κουραμάδων κ.α. όπου μπορεί να γίνει με προσοχή και η παρατήρησή του, αφού δείχνει ιδιαίτερο φόβο απέναντι στον άνθρωπο και φροντίζει να εξαφανιστεί στις κουφάλες των δέντρων ή στις λιθιές. 
Η προφορική παράδοση τον θέλει να έχει μεταναστεύσει στην Κέρκυρα μέσα από τις προμήθειες ζωoτροφών του Αγγλικού στρατού ή τον αποδίδουν σε μεταφορά εδώ από κάποιο φυσιοδίφη, χωρίς βεβαίως να υπάρχει τεκμηρίωση καμιάς τέτοιας άποψης. 

Εχουν μήκος 28 – 30 cm, οι ενήλικοι, με σχετικά ίσιο κοίταγμα και τριγωνικό κεφάλι. Δεν υπάρχει ραχιαία καμπούρα (αντίθετα από πολλά άλλα agamids).
Και τα δύο φύλα και ειδικά το αρσενικό, αλλάζουν το χρώμα αναλόγως με τη διάθεση. Είναι αρκετά συνεσταλμένα, αλλά όταν εξοικειωθούν με τον άνθρωπο γίνονται αρκετά ήμερα και μπορούν να εκπαιδευτούν.
Προτιμούν τους τοίχους και τις στέγες, τις περιοχές με πέτρες και βράχια αλλά και στους κορμούς και τις κουφάλες των αιωνόβιων ελαιόδεντρων. Στις περισσότερες περιπτώσεις θα τον βρούμε σε ζευγάρια ή μικρές ομάδες να απολαμβάνει τον ήλιο.
Μερικοί ντόπιοι πιστεύουν εσφαλμένα ότι έχει ισχυρό δηλητήριο, καθώς δε γνωρίζουν επαρκώς το μικρό σαυροειδές. Στην πραγματικότητα είναι εντομοφάγο και εντελώς ακίνδυνο.
Το Laudakia stellio χρειάζεται πολύ λίγο νερό και καλύπτει τις ανάγκες του με την υπάρχουσα υγρασία.
Τη χειμερινή περίοδο έχει πολύ μικρή δραστηριότητα.
Ζευγαρώνει την περίοδο Μαρτίου - Απριλίου. Το θηλυκό γεννά κατά τον Ιούνιο 5-15 αυγά τα οποία τοποθετεί στο χώμα σε μέρος ζεστό. Εκκολάπτονται μετά από 65- 80 μέρες προς τον Αύγουστο - Σεπτέμβριο.
Έχουν παρατηρηθεί σε κάποιες ζεστές χρονιές μέχρι και δύο γεννήσεις αυγών μέσα στο έτος, με την πρώτη τον Απρίλιο και τη δεύτερη τον Ιούνιο.
Περιλαμβάνεται στα προστατευόμενα είδη της ελληνικής πανίδας (Π.Δ. 67/1981 (ΦΕΚ 23/Α, 30-1-1981, πίνακας 2/Σπονδυλωτά - Ερπετά).